De markt in Saint-Agrève was wat minder inspirerend dan ik gewend ben, maar er was een leuke ontmoeting met een collega- troubadour.
Ik herkende hem vaag, hij herkende mij duidelijker .
Hoe het instrument dat hij bespeelt heet heb ik niet gevraagd, maar er kwam, samen met de fluit mooi geluid uit.
Het was mijn koffietijd en ik zat samen met die man in het blauwe vest aan dat tafeltje waar ook de accordeon staat. Hij maakte de foto waarop de twee muzikanten broederlijk op staan.
De koffie werd me aangeboden door een bekende en werd gebracht door een mij hartelijk omhelzende serveerster. Zij was vele jaren werkzaam in een ander café en we hadden altijd een leuk contact.
Het jonge sympathieke stel marktmensen was er ook weer met hun kaas en worst.
Met hen gaat het ook wel gezellig, zoals je ziet.
Haar vriend, die niet op de foto staat, vertelde dat ze het nu voor het tweede jaar doen.
Op mijn vraag waarom ze nou juist voor deze producten gekozen hebben antwoordde hij dat het van vader op zoon gegaan is en dat zijn ouders al vijftien jaar op markten staan.
Wim heeft ook zijn mannetje weer gestaan vandaag.
Bij het betreden van de markt zocht hij de hond van een collega op, die er altijd bij is.
En hier treft hij voorbereidingen om zijn stand klaar te maken voor het publiek.
Hij was matig tevreden, net als ik.
Aanvankelijk leek ik als vanouds te kunnen rammelen met de accordeon.
Het publiek reageerde echter mat en ik had niet genoeg fantasie dit keer om het verschil te maken en de middelmatigheid te doorbreken.
Later begon ook mijn oor weer tegen te stribbelen en werd ik meer opgesloten in mezelf.
Wim en ik zijn op de terugweg gestopt bij een supermarkt en daar kon ik inkopen doen voor de ratatouille die ik morgen of overmorgen ga maken. Wineke en Bruno komen dan eten.
Mijn fiets zat flink onder het stof toen ik hem ophaalde in Lamastre.
Ze zijn een muur aan het afbreken daar waar hij stond.
De klim naar boven, terug naar huis ging redelijk goed,want geen zon, in afwachting van een onweersperiode.
Echter op mijn blogplek aangekomen begonnen er spoedig druppels te vallen en daarom zit ik nu thuis het verhaal af te schrijven van de wederwaardigheden van deze dag tot nu toe.
Het is vier uur.
Een middagdutje nu?
Wie weet,lukt dat.
Een goed vervolg van deze dag is mijn wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten