Markt Yssingeaux gevolgd door bezoek aan Michaëla. Met lekke band naar huis aan het lopen.

 Alweer een lekke band. Maandag was het ook al zo. Nieuwe buitenband plus nieuwe binnenband toen erop gelegd, nu toch weer alles plat en ruim de helft van het traject tussen Lamastre en thuis moeten lopen.

Rest nu nog het stuk tussen de blogplek en Les Costilles.

Gelukkig drijft de dreigende regenbui voorbij zodat ik hier mijn administratie af kan maken.

Het was weer een volle dag tot nu toe.

Vijf uur op, zes uur met Wim in de auto op weg naar de hoogvlakte waar we nog een half uur reden om tot Yssingeaux te komen waar het marktgebeuren zich vandaag afspeelde.

Een dorpje passeerden we met een scheef kruis op de kerktoren.

Daar rijden we heen over de hoogvlakte.

Zowel in Saint-Agrève als in Yssingeaux treffen we telkens in de vroege ochtenduren twee dames die hun kraam met beha's aan het opzetten zijn.

Één van de twee moet volgens Wim al in de negentig zijn en daarmee de oudste handelaar van die markten.

Wim zelf met zijn negenenzeventig lentes zal dat op zijn andere markten wel zijn.

Hij was redelijk tevreden, maar het kon beter.

Hetzelfde kan ik zeggen van mijn optreden waarin ik niet zoveel last had van het oor.

Wel voel ik nog steeds mijn knie een beetje en daarom ging ik er in de pauze comfortabel bij zitten.

Vanmiddag waren we uitgenodigd bij Michaëla, die acht kilometer van het stadje vandaan woont in een rustiek huisje.

Ook  vrienden van ons,Job met zijn vrouw Margot waren er en de ouders van Michaëla.

Onder de grote lindeboom was het goed toeven en lunchen.

Paardrijders kwamen voorbij.

Op de terugweg kwamen we langs wat voor Wim de mooiste plek van Frankrijk is.

Nu, bijna half acht, ga ik nog een kilometertje lopen om thuis te komen.

Morgen is een vrije dag voor mij.

Wim krijgt twee patiënten die hij gaat behandelen. Dus freewheelen is er voor hem niet bij.

Ps.

Een vriendin van mij, die trouwe lezeres van de blog is, zag gisteren de foto van het viaduct staan waar ik doorheen fietste.

Zij deed ooit wandelingen met haar ezel en zij herkende dat tunneltje en schreef dat ze heel veel moeite had om het beest erdoorheen te krijgen.

Tot morgen.

           À   D e m a i n.