Gelukkig, de bezetters van de slaapkamer zijn verdreven.
Wel door chemische oorlogvoering. Heel lang heeft gisteren de spuitbus op tafel gestaan, waarmee ik hopelijk mijn slaapkamer weer kon bevrijden.
Het moest eerst avond worden, zodat de insecten wat rustiger waren en minder gemakkelijk de tegenaanval in zouden zetten.
Ondertussen kreeg ik links en rechts van vrienden wel de nodige twijfels te lezen. Ze vonden het te link en het leek hun beter een specialist te laten komen.
Tegen half zes ben ik naar beneden gegaan om vast te oefenen. Er zat namelijk ook een klein nestje in de brievenbus.
Dat lukte en tevens wist ik daardoor hoe (hard) mijn wapen kan toeslaan.
Welgeteld vier wespen zaten er in het brievenbusnest.
Toevallig kwam net Mark langsgereden.
Hij is lange tijd imker geweest en aan hem had ik ook gedacht om eventueel in te schakelen. Hij zal nog wel pakken en maskers hebben uit zijn bijentijd.
Hij had geen fut om naar boven te komen, ook omdat de ouderdom aan hem begint te knagen. Maar hij raadde het me ook niet aan om het zelf te doen. Hij zou de brandweer bellen en die komen het dan wel oplossen.
Heel erg van mijn stuk gebracht was ik toch niet door al die twijfels van buitenaf.
Wel dacht ik nog steeds dat het handiger en wespvriendelijker zou zijn om het zaakje met een dikke doek op te pakken en naar buiten te bonjouren.
Na al het afwegen was het nog lang niet donker maar mijn geduld was op, en dus hanteerde ik de spuitbus.
Er zat inderdaad genoeg kracht op. En geen enkele wesp is in de tegenaanval gegaan.
Toen ik een uur later weer keek lag de 'lamp' op de grond en voelde de kamer als bevrijd.
Ik ben gaan slapen in de andere caravan en vanmorgen heb ik het nest naar buiten gebracht.
Ik schat dat er ongeveer twintig wespen in zaten.
Dankzij deze kranten is er binnen niet veel schade ontstaan.
En toen heb ik verder rustig op mijn platje gezeten vandaag.
De geraniums op het randje ontbreken nog, zoals een vriendin terecht opmerkte.
De laatste mouw van mijn dikke wintertrui is met de wol die hier hing ten einde gekomen.
Over twee weken komen Michel en Annie met de andere driekwart van de trui. Dat stuk had ik eind mei bij hen gelaten toen ik daar in de Elzas een paar dagen logeerde.
Ze zijn hier ongeveer buren van mij.
Zo, vandaag is het hier gelukt met het schrijven en hoefde ik niet hiervoor vijfhonderd meter weg, waar ik geen zin in had. Een dagje helemaal thuis is fijn .
Morgen wordt het waarschijnlijk weer de markt van Vernoux.
Een fijne avond gewenst.
B o n n e S o i r é e
Geen opmerkingen:
Een reactie posten