Vriend Hennie Auwens haalt in Alphen altijd mijn brievenbus leeg als ik in Frankrijk of op reis ben, en kijkt of er iets bijzonders of dringends in zit.
Dat neemt hij dan mee als hij met zijn vrouw naar de Ardèche gaat, want daar zijn ze buren van mij.
Vandaag stuurde hij de foto van het afscheidskaartje van Marjolein, die elf juni gestorven is.
Erg mooi is ze daar en getuigend van vertrouwen in een toekomst na onze aardse reis.
Ze was onder andere tai-chilerares.
Dit was er ook bij:
Het vertrouwen wat Bert en Madeleine hebben deel ik helemaal.
Maar ondertussen is het nog wel een gekloot met dat oor van mij.
Ik deed het ermee op de markt van Saint-Agrève vandaag en bij vlagen kon ik wel mijn enthousiasme uitstralen in de muziek, ondanks dat ik me geremd voelde.
Het publiek wist ik in ieder geval wel te bereiken.
Toen ik na mijn speelpauze langs de plek liep waar ik het eerste uur had gestaan stond daar een groep schattige jonge mensen op mijn plaats, die met hun charme veel bewondering uitlokten.
In Saint-Agrève is een groot café-restaurant waarvan ik de eigenaar Roland ken, al die vijfentwintig jaar dat ik er al kom.
Vanmorgen gingen Wim en ik daar koffie drinken en was ik blij dat het restaurant weer open was. Vorig jaar was de zaak namelijk dicht. Dat had te maken met corona.
Nu heeft iemand het restaurant gehuurd en was het weer een levend gezicht, die stoelen en tafels waaraan wij plaats konden nemen.
Roland trof ik niet, wel een van zijn vroegere serveersters, nu werkzaam in een andere gelegenheid. Het was een mooie ontmoeting met haar.
Het jonge stel marktmensen die mij kenden van vorig jaar en donderdag ook in Vernoux present waren, inspireerde me om ook een tijdje tegenover hen te gaan spelen.
Heel lief naar me toe bood de vrouw van het stel me meteen een stuk van hun worst aan en even later kwam ze uit het café met een glas "sirop de citron" aangezet, dat ze voor mij besteld had. Omdat ik wel dorst zo hebben.
Veel lieve mensen hoor, in Saint-Agrève.
Ook in een derde café waar Wim en ik gingen zitten toen alles ingepakt was, liep de bediening over van vriendelijkheid.
Het moge duidelijk zijn dat ik gekozen heb voor vroeg opstaan en het samen op pad gaan met Wim.
Voor hem was de markt veel minder rooskleurig dan gisteren, maar belangrijker is dat hij zich goed voelde en de energie had om de onderneming aan te gaan.
Hier is hij bezig als kraamverzorger.
Hij laat een paar van zijn edele stenen zien.
De roze quartz en tijgeroog.
Toen ik gisteren bij hem was trof ik in zijn behandelkamer deze foto.
In het menselijk oor zie je een menselijk embryo.
Het oorlelletje correspondeert dus met het hoofd, als je de massage er op toepast.
Wat mijn oor betreft ga ik binnenkort een afspraak maken bij een audioloog.
Daarvan blijkt er in Lamastre een te zijn.
Nu, vier uur, verlaat ik mijn blogplek en fiets de laatste kilometer naar huis.
Mijn schrijfplek
Een goed vervolg van deze dag gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten