dinsdag 19 juli 2022

Eten bij Ben en Marij. Geplakte tanden weer los.

 We hadden afgesproken dat ik vandaag om één uur bij Ben en Marij zou komen en samen zouden eten. Dat is gebeurd. Bovendien vierde Ben vorige week zijn achtenzeventigste verjaardag en die hebben we vandaag ook nog even herdacht.



Het eten van deze door Marij gebakken taart en van de pannenkoeken met groente die daaraan vooraf gingen is goed gegaan. Ondanks dat mijn zes aaneen gesmede stifttanden vanmorgen losgingen, zoals ik de hele week al vreesde dat dat zou gebeuren.
Door het geheel in de wortelgaten te pluggen en daar de prothese overheen te schuiven blijkt het allemaal toch te blijven zitten.
Het noodplan heb ik echter al klaar. Ik ga informeren bij de tandarts in Alphen of die in augustus tijd heeft om het goed te maken. Die van Lamastre kan pas op dertien september.
Over tien dagen rijdt Bruno weer naar Nederland en kan ik misschien met hem meerijden.

Vandaag ook geschreven naar Paul die binnenkort dood gaat. Of ik hem in augustus eventueel nog kan bezoeken.
Hij gaat sterk achteruit, schrijft hij terug.
Ik denk dat het in levende lijve niet meer gaat gebeuren,maar hij straalt vertrouwen en geloof uit en dat vind ik veel belangrijker.

Vandaag niet naar de markt geweest. Had behoefte om het een beetje rustig aan te doen vanmorgen. Bovendien drukten de grote hitte en mijn halve oor mijn animo.
De vrienden wonen een kilometer voor Lamastre, dus om thuis te komen was het minder klimmen. Bovendien geen accordeon in de fietstas. Het was daarom dit keer een makkie om tot één van mijn blogplekken te komen.
Het is hier trouwens wel een gekraak van jewelste van bomen die in de hoogte tegen elkaar schuren vanwege een fel windje. Deze boom zie ik met een beetje fantasie zo omvallen. 



Dus nu gauw ervandoor want vooral van de op en om mij krioelende vliegen word ik gek. Hopelijk is dat thuis minder.

Zoals bijna altijd zal mijn buurman Dédé wel weer buiten zitten onder zijn verkoelende boom. Dan is het gepast om even een praatje met hem te gaan maken, zoals ik bijna altijd doe. Gisteren was dat zeer moeizaam. Mijn oor tetterde namelijk nog van het optreden in Saint- Agrève. Ik verstond hem bijna niet en kon zelf ook nauwelijks praten vanwege een weerkaatsende stem.
Het is toch allemaal wat hè!

Een rustige zomeravond is mijn wens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten