Vandaag is de geboortedag van mijn overleden broer John en het liedje "sailing" van Rod Stewart is een nummer dat me met hem verbindt.
Al vaak in die elf jaar dat hij niet meer op aarde is, kwam zijn sfeer over me heen als ik " ons" liedje speelde op markten en vaak komt er dan veel emotie los van beide kanten.
Het liedje is dan ook een gebed geworden waarin onder andere verteld wordt dat we in een zeilboot op zee zitten met vaak stormachtig weer en op weg zijn naar huis.
Vandaag was een groot deel van het optreden in Romans mijn hoofd helder, kon ik vrij spelen, niet gestoord door een echoënd oor.
Daar heb ik meteen gebruik van gemaakt door luidkeels mijn gebed voor te dragen.
Niet alleen aan John, dit keer, maar ook aan Paul, de vriend die binnenkort aan de beurt is het aardse schip te verlaten.
Met hem is dit liedje voor mij begonnen. Hij als gitarist en zanger had het in zijn repertoire en we hebben het samen gespeeld, ik met de melodica. Dat moet zo'n vijftien jaar geleden zijn dat wij daar op zomeravonden bij een kampvuur op Les Costilles zaten te musiceren. Voor mij was het leerzaam met hem samen te spelen,want hij was veel meer musicus dan ik en had een prima ritmegevoel wat bij mij nogal wat te wensen over liet.Voor hem was "Sailing" een soort geloofsbelijdenis.
En nu, nu hij aan de reis naar zijn schepper, zoals hij het zelf zegt, gaat beginnen ,wil ik hem graag dit toezingen en vandaag mocht dat. Mijn stem weerkaatste niet in mijn oor, maar ging de wijde wereld in en zong ook met het tweede couplet dat we vogels zijn ,hoog in de hemel , vliegend boven de wolken om bij God te komen en bevrijd te worden.
Ja, het was een geslaagde en gezellige ochtend al met al in Romans.
Er waren ook nog andere musici, die mij " wegjaagden", want ze pakten vlak bij mij gewoon hun spullen uit alsof ik er niet was.
Ik had toen al wel bijna genoeg gespeeld op die plek, want ik wissel om de zoveel tijd, om niet buren tot last te zijn.
Op mijn tweede speelplek stond ik vlak bij Wim.
Hij was vandaag ook redelijk tevreden .
Hier staan een aantal mensen zich te vergapen voor zijn kraam.
We waren ongeveer twee uur weer terug in zijn huis. De accordeon is in de auto gebleven want morgen gaan we samen weer naar Saint-Agrève voor de maandagmarkt daar.
Dan spreken we weer af in Lamastre, kwart voor zeven is gezegd.
Nu weer de laatste kilometer vanaf de blogplek naar mijn eigen huis.
Daar heb ik nog genoeg brood. Daarom heb ik dit brood in Romans maar niet gekocht.
Deze weelderige voorraad fruit heb ik ook maar laten liggen. Zes perziken is voor mij ook al genoeg.
Een prettige avond is mijn wens, en morgen gezond(en misschien ook vroeg) weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten