Vlakbij Saint-Girons waar morgen de markt is en de ontmoeting met Tom leek me dat ik een goed plekje had gevonden waar ook Tom zou kunnen staan met zijn huisauto. Er stond wel iets van privé, maar het leek me dat daar niemand zou komen.
Mijn tent had ik geposeerd aan de rechter zijkant van de schuur.
Er leek me ook wel genoeg plaats voor de auto van Tom.
Echter toen ik rustig in het zonnetje naast de tent zat hoorde ik geluid van ijzer. Opkijkend zag ik een rode auto staan.
Oh jee, wat nu? Zal ik me een tijdje verborgen houden tot de eigenaar weer weg is? Een half uurtje zo gezeten en nogal opgelaten, toen ben ik naar de man toegestapt en gevraagd of ik er mocht staan. Het was een vrij bejaarde man. Hij vond het goed, maar later toen hij een praatje kwam maken vond hij het toch ondeugend dat ik al geïnstalleerd was voordat hij kwam.
Maar erg vond hij het ook niet. Ik vertelde van mijn reisplannen en mijn zware bagage en liet hem daarop horen hoe mijn accordeon klonk.
Op dit moment is het bijna half zeven en kan Tom ieder ogenblik verschijnen. De goede man is net vertrokken,want de rode auto is weg. We moeten kijken waar Tom zijn woonmobiel neerzet. Niet hier op het terrein, lijkt me.
Vanochtend na het koffie drinken deed ik een rare vondst toen ik naar de fiets toeliep.
Het lijkt mijn portemonnee wel, dacht ik!! Verrek inderdaad, dat was ie ook, weggeglipt uit mijn zwarte tasje. Maar goed dat ik hem zelf terugvond. Het is zo'n handig ding.
Ooit heeft iemand hem voor mij gemaakt en die persoon is nu overleden.
Dit mooi gelegen en langgerekt dorp viel me vandaag op.
En nu snel naar de weg om Tom op te vangen.
Morgen lees je of en hoe dat gelukt is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten