Afgelopen nacht had ik weer normaal geslapen en zelfs scheen de zon al op de Mont Ventoux toen ik wakker werd. Heel langzaam kwam ik maar op gang, maar naarmate de dag vorderde verdween de vermoeidheid. Ik moest er harder aan trekken dan gisteren, want de Mistral had zich erbij neergelegd. Maar nu was het ook meer heuveltje op heuveltje af. Als het een beetje steil werd ben ik naast de fiets gaan lopen, zodat ik mijn linkerpedaal en mijn rechterknie niet zou forceren. Ja, deze laatste is ook niet helemaal in orde, maar als het niet erger wordt is ie nog ruim in staat om een grote tocht te maken.
Wat de linker pedaal betreft, daar zal toch wel iets aan gedaan moeten worden. Het geluid van wrijving ging de hele dag door, hoewel ik het lang niet altijd hoorde, want er was ook nogal wat verkeer op de weg, en dat waren niet alleen maar fietsers.
Er is echter nog steeds geen speling te constateren en ik heb dus nog niet actief naar fietsenmakers gezocht.
Het was een route die ik al regelmatig gefietst heb. Niet de eerste keer dat ik de rivier de Ardèche overgestoken ben.
Na de rivier de Ardèche liet ik ook meteen het departement achter me.
Tot spoedig, staat er geschreven, maar hoe snel is spoedig?
Het departement van de Gard in de provincie Occitanie is nu aan de beurt.
Occitanie ofwel Pyreneeën - Middellandse Zee
ik kende het café in Pont Saint-Esprit waar tegen het middaguur mijn koffie kwam.
En nu heb ik een mooie kampeerplek, met weids uitzicht op twintig kilometer voor Nîmes.
B o n n e N u i t .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten