Goedenavond. Terwijl de schemering over de Pyreneeën aan het neerdalen is zit ik langs de weg te schrijven. Er is in de spelonken van de Pyreneeën namelijk weinig bereik. Hier langs de weg gaat het nog net, maar de tent staat nóg lager.
Fascinerend is het enerzijds wel om helemaal ingebed tussen de bergen te zitten in de buurt van een luidruchtige rivier. Maar anderzijds mis ik hier het overzicht en voel me meer overgeleverd.
Maar in ieder geval is het zojuist gelukt, zij het met het nodige geduld, om op de status van Whatsapp het filmpje te zetten dat het water van het riviertje laat ruisen en laat zien in wat voor (letterlijk) enge wereld ik zit.
De plek waar ik nu zit te schrijven.
De tent en fiets staan nog veel lager en wel op dit pad dat een van de wegen naar Santiago de Compostella is.
Daar zit ik dan. Het is nu inmiddels al helemaal donker. Ik laat nog wat foto's zien van het officiële begin van de beklimming van de col.
Hier kon je nog overal om je heen kijken en lezen dat de Col du Pourtalet nog niet ingesneeuwd is.
Op dit punt zie je dat er nog zevenentwintig kilometer te fietsen ( zeg maar te gaan) is tot de pas bereikt is.
Je moet ook nog rekening houden met kuddes schapen die in colonnes naar lagere gebieden geleid worden.
Oei, een tunnel. Gelukkig maar een kleintje, maar had toch maar gauw mijn rode achterlampje ontstoken.
Daar zit ik nog steeds langs de weg. Acht uur, pikkie donker. Af en toe komt een auto voorbij, af en toe ook sjeest een auto voorbij. Af en toe ook een windvlaag. Af en toe lijkt het alsof er met de wind druppels meekomen. Morgen wordt wel regen verwacht volgens Weeronline.
Heb ervoor gezorgd genoeg eten bij me te hebben, aangezien het morgen zondag is én er sowieso weinig winkels meer te verwachten zijn tot bovenaan, en ook nog niet naar beneden Spanje inrijdend. Je weet niet hoeveel tijd ik daarvoor nodig heb, misschien wel twee dagen. Ik ben niet zo'n snelle meer.
Voor het geval dat heb ik zelfs een noodblik " in huis" gehaald.
Dit heb ik van Piet, die dat op onze gezamenlijke reizen ook deed. Toen was het een paar keer van pas gekomen en deelde hij zijn noodvoorziening goedmoedig met mij.
Hier nog een paar foto's van onderweg geziene kunstwerken.
En nu daal ik weer af naar de tent, waar het in ieder geval heel veilig is nu er nogal wat wind staat.
Of ik daar vanavond lui naar de sport kan kijken, zoals ik gedacht had, valt te betwijfelen, maar lekker slapen in ieder geval.
B o n e S o i r é e .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten