De sjats zat erin, zeggen ze wel eens om uit te drukken dat ik vandaag in een flink tempo naar het zuiden afzakte.
In de Rhônevallei bleek namelijk de Mistral te blazen en dat kwam mooi uit.
Die gaf me vleugels. Mijn gazellefiets werd een hazewindhond.
Het zelfvertrouwen waar het gisteren nogal aan ontbrak is weer teruggekomen, naarmate ik weer aan mijn ouwe reisfiets ben gaan wennen. Het betekent wel dat ik goed uit moet kijken daar deze veel onstabieler op de weg ligt dan diegene die ik het laatste jaar in gebruik had.
Ook is vanmiddag een mogelijk probleem op komen duiken, dat zelfs als het doorzet onoplosbaar is, omdat fietsenmakers het oude systeem van crankspieën niet meer kennen en geen vervangend materiaal hebben.
Maar omdat de sereniteit bij mij weer terug is laat ik me nu niet door deze dreiging uit het veld slaan.
Dat mijn achterband binnenkort vervangen moet worden is wel duidelijk als je dit ziet:
Daar had ik gisteren bij vertrek helemaal geen zin in om dat al te doen. Ik zal hem in de gaten houden.
Onderweg kreeg ik nogal bekijks van koeien en geiten.
Een filmpje over dit nieuwsgierige drietal is te bekijken op de status van Whatsapp.
Vandaag dus flink opgeschoten in richting van Montpellier. Ben twee plekjes gepasseerd waar ik ooit kampeerde. De neiging was er om daar neer te strijken tussen drie en vier. Morgen en overmorgen had ik dan markten kunnen doen, Maar mijn fiets ging door, gedragen door de wind. Nog maar even geen tournee, maar met de flow mee blijven gaan, was de gedachte van vandaag.
Het was echter wel zaak om voor vannacht een plekje te vinden uit de wind, en dat is gelukt.
Er is uitzicht op de Mont Ventoux.
Daar keek ik naar terwijl achter mij het vuur de snelkookpan in werking zette.
Veel warmte en gezelligheid is mijn wens voor het vervolg van deze avond.
À d e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten