Goedenavond, de Heilige Jacobus groet u.
Vandaag weer verschillende keren het wandelpad van de Camino de Santiago gekruist.
Hij vertelde dat hij het in etappes doet. Dit jaar gaat het tot Burgos, volgend jaar weer verder. Hij is Spanjaard.
Op de fiets trof ik een Italiaan uit Modena. Zijn bedoeling is om net als ik na Santiago de Compostella af te zakken naar de Costa del Sol.
Als ik af en toe stukjes deed van de wandelroute waren er steeds schilderachtige aanbiedingen voor de pelgrims.
Het was op het eind van de dag even spannend. Een schier eindeloze klim in een kaal landschap met veel tegenwind en ook veel vrachtwagens. Dat was sowieso uitkijken geblazen, het stuur goed vasthouden om niet in de berm die twee meter lager was terecht te komen of tegen een vrachtauto.
Omdat het toch veel lopen was had ik evengoed op het Santiagopad ernaast mijn weg kunnen vinden, maar om er op te fietsen vind ik niet goed. Het is een keienweg. Op het laatst heb ik het wel even geprobeerd, maar nee, dit is vragen om lekke banden en gebroken spaken.
Het was ook spannend omdat de avond naderde en er op zo'n kale vlakte niet te kamperen valt.
Maar toen kwam er een dorp en achter dat dorp loopt een beekje dat omgeven was met bomen en waar een mooie grasvlakte als een oase in de woestijn uitnodigend was om er veilig mijn tent te plaatsen.
Het dorpje heeft kunstzinnige inwoners en/of bewonderaars.
Vast en zeker zijn hier ook hostals. Het is altijd al een plan van mij om eens een keer een accommodatie te nemen als de weersomstandigheden extreem zijn. Dus even dacht ik, misschien moet ik het nu eens doen. Ik ben altijd hardnekkig in mijn gewoontes. Dus vanavond en vannacht zit ik weer gebeiteld in mijn eigen hotel en het restaurant bood me zojuist spinazie op een houtvuur.
Een twintig kilometer geleden was de passage van het stadje Santo Domingo de la Calzada, een bekende plaats op de Santiagoroute.
Om daar te komen had ik al een flinke afstand afgelegd vandaag, omdat het lange tijd bergafwaarts ging. Maar toen was het een eindeloze klim, zodat ik lang op de koffie heb moeten wachten.
Koffie op dit terras, terwijl vanaf het wagentje iemand de planten water aan het geven is.
Na de koffie ben ik even in de semivoetgangerszone gaan kijken. Het artiestenbloed borrelde meteen weer op. Even accordeon spelen? Ik was er wel niet op ingesteld want mijn short was heel vies.
Zo gedacht zo gedaan en het ging best goed ondanks de mindere performance. Lekker uitbundig spelen trekt ook aandacht en dat deed ik.
Vanmorgen toen ik weer met die hele zware fiets aan het slepen was kwam de gedachte om een volgende reis dat instrument een keer niet mee te nemen.
Dat zou veel volume en gewicht schelen. Maar vandaag heeft deze onderneming zijn nut toch weer bewezen.
In dit winkelstraatje nam ik de accordeon weer eens ter hand.
Inmiddels half acht en alweer een uur donker. Tijd om mijn toetje te eten. Benieuwd wat het morgen weer wordt. De bedoeling is nog steeds om een zekere Klaas te treffen onderweg. Hij is half juni te voet uit Amsterdam vertrokken en denkt veertien of vijftien november zijn doel te bereiken. Ik lig op koers om daar dan ook te zijn maar moet daartoe wel door blijven fietsen.
Nog 538 kilometer, in 14dagen af te leggen.
H a s t a M a ñ a n a .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten