Na een kilometer fietsen was ik al in Lourdes. Mijn vertrouwde kampeerplek weer gevonden. Indrukwekkend om op het plein te zijn.

 Vanmorgen zat ik goed en wel op de fiets en daar was al het bordje Lourdes.

 Drie jaar geleden fietste ik het plaatsje uit met de bedoeling via Bretagne naar Nederland te rijden. Het werd uiteindelijk Spanje gevolgd door nóg een jaar reizen door Italië en de Balkanlanden.

Dit keer reed ik het pelgrimsoord in met in mijn hoofd Spanje, eventueel gevolgd door Marokko.

Onder andere is hier de gelegenheid om verbinding te vragen met de goddelijke wereld. Het is belangrijk te weten en te ervaren dat de stappen die ik zet Gods zegen hebben.

De twee vorige keren, respectievelijk drie en tien jaar geleden, en misschien daarvoor ook wel, maar dat weet ik niet meer precies, had ik een prima kampeerplek, vlakbij het heiligdom. Daar ben ik allereerst naar toe gereden. En jawel hoor het was er nog steeds, onaangetast, alleen wat meer bramen die de doorgang iets moeilijker maken, maar tevens me meer beschermen voor ongewenste bezoekers.

Daar staat mijn tentje, op vijfhonderd meter lopen van de basiliek.

Even over die steen heen springen om bij de tent te komen, die een beetje in de diepte staat.

Na het afgooien van de meeste spullen en het opzetten van de tent ben ik meteen naar het plein van de basiliek gelopen, zoals ik dat de andere keren ook regelmatig deed. Onderweg deze gevel van een hotel bewonderd.

Even later liep ik daar weer rond, heel vertrouwd, alsof ik nooit weggeweest was.

Maar nooit eerder had ik stilgestaan bij de hoek links onder de basiliek.

Op de onderste foto lijkt Maria centraal te staan, maar de bovenste foto laat zien dat ze naast het kruis van Christus staat, net als dat mannetje aan de andere kant van het kruis.

Opmerkelijk vond ik ook de volgende uitspraak:

Christus belooft niet u gelukkig te maken in deze wereld, maar wel in de andere.

Wat het geheim voor mij is is dat je op dit soort plekken al een beetje kunt ruiken, ervaren hoe het in die andere wereld is. Hier zijn het de geluksmomenten die het vertrouwen blijven geven dat we naar die andere wereld toe kunnen komen en ze geven me de energie en de kracht om dat in de gewone wereld uit te blijven stralen.

In gebed zijn is daarom niet alleen van toepassing in dit eldorado maar gewoon altijd. Maar hier is het gemakkelijker omdat de hele sfeer ernaar is.

Vanavond om negen uur, over een uurtje dus, begint weer de dagelijkse processie.

Zeer indrukwekkend en ontroerend vond ik het voorgaande keren om eraan mee te doen. Het lijkt echter vanavond wel in het water te vallen. Buien dreigen namelijk. Maar morgen is er weer een dag.

Hier staat het aangekondigd.

Mariaprocessie met kaarsen.

Voorlopig is het echter nog droog, nu ik hier bij de tent zit te schrijven, dus misschien ga ik nog wel.

In ieder geval een prettige avond is mijn wens en iedereen krijgt de groetjes van Maria, aan wie ik de groetjes over zal brengen.