Heerlijk was het eten zojuist. Niet zoals gisteren was seven up de vervanger van het water bij het koken, nu was het water met een zweempje melk, waarin de prei en de aardappelen gaar werden gekookt. Dat kwam omdat ik water getankt had in een lege melkfles. Daartoe had ik een kraan gevonden op een kerkhof.
De melkfles gevuld met water.
Maar of het daardoor nu kwam dat het eten me zo goed smaakte, dat hoeft natuurlijk niet. De ene keer heb je een beter smaakgevoel dan de andere.
Vanmorgen was de ochtendthee ook speciaal lekker: gekookte seven up met een theezakje erin. Is misschien wel een ontdekking om patent op aan te vragen.
Ik was blij dat ik weg kon fietsen vanmorgen. De wind had die nacht toch aardig aan de tent getrokken, zonder overigens dat mijn huis gevaar liep in de lucht te vliegen. Maar het voelt een beetje onprettig. Vanavond heb ik ervoor kunnen zorgen om windvrij te staan in een van de vele bosjes hier in de buurt.
Santiago de Compostella is het rode teken. 
Evenals gisteren en de meeste vorige dagen was er nauwelijks zon. Vanmiddag tijdens de lunchpauze bij een vervallen huis had ik even mijn apparatuur uitgestald.
Echter, na tien minuten waren de opkomende zonnestralen alweer verdwenen, zodat na het eten de reis weer werd vervolgd.
Geen zon, maar ook geen regen en zachte temperaturen. De voorspellingen in de krant duiden erop dat het morgen de laatste droge dag is. Hoe meer naar het westen, hoe meer nattigheid in het vooruitzicht. Dus ik twijfel wel of ik dat ga doen, helemaal naar Santiago de Compostella, waar in dit weekend tot tweehonderd millimeter regen verwacht wordt, twee keer zoveel als in een hele maand gemiddeld in die omgeving.
Maar ik vind het toch ook wel leuk om die pelgrim te ontmoeten en met hem ook anderen.
Kortom, ik laat het zoals gewoonlijk een beetje open.
In een dorpje waar ik doorkwam en tevens koffie dronk stond dit opschrift op een verder saaie muur.
Vrijheid van meningsuiting.
Iets na die auto was mijn café.
En op het eind van het dorp is een reling geplaatst opdat je niet naar beneden kunt duvelen, de afgrond in.
Op de status van Whatsapp loop ik het straatje uit richting dorpseinde.
Bijna half acht. De duisternis begint te vallen. Later dan in Nederland. Dat komt vooral omdat ik hier veel westelijker zit. Het ochtendgloren begint hier echter ook later. Maar dichter bij de evenaar betekent ook dat er in totaal meer licht in de dagen zit hier.
Een fijne avond gewenst.
B u e n a s T a r d e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten