De winkels zijn bij nader inzien helemaal niet ver van deze heerlijke plek. Daarom werd dit een rustdag, waarin ik behalve mezelf ook mijn apparatuur op kon laden in de zon die uitbundig scheen, en nu, half zes, nog steeds.
Ben wel teleurgesteld in mijn zonnepaneel. Hij werkt veel langzamer dan ik gewend was met de vorige die een jaar geleden ermee ophield. Ben bang dat ik alleen met de zon het gebruik niet bij kan houden.
Na een week heb ik ook weer eens aan mijn trui gewerkt. Die is nu zover wat het tweede pand betreft:
Vanmorgen dus naar de winkels geweest, waarvoor ik maar twee keer drie kilometer hoefde te fietsen. De meeste spullen had ik gewoon buiten laten staan, inclusief de ladende powerbank. Hier verwachtte ik toch niemand. Maar die aanname werd gelogenstraft onmiddellijk bij het wegrijden. "Bonjour", klonk vriendelijk uit de mond van een jager. Na mijn beantwoording van zijn groet ben ik toch maar gewoon weggefietst. Hij leek me geen type om het waardevolste, het zonnepaneel, mee te nemen. Evenmin als de jager die honderd meter verderop stond.
Na het doen van de boodschappen voelde ik me zelfs nog rustig genoeg om ook even een kopje koffie tot me te nemen.
Op de status van Whatsapp een sfeerfilmpje van het café.
In deze zuidelijke streken is het vooral de geur van een overal voorkomende plant die de sfeer uitmaakt. Deze kan ik niet sturen, maar de planten zien er zo uit:
Zo, nu is het inmiddels zes uur. Zometeen eten koken, maar eerst nog een naaldje breien. Straks voetballen kijken op Studio Sport Eredivisie. Wat een luxe.
Bye bye.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten