Lourdes achter me gelaten en nu weer kamperen op een plekje waar ik me vrijer voel dan daar waar meer mensen waren.
Kamperen bij het geluid van koeienbellen........
.........Èn met uitzicht op de Pyreneeën
Het was de bedoeling eigenlijk om morgen Pau aan te doen, wat noordwestelijk van Lourdes ligt. Ik meen me te herinneren dat ik daar ooit op zaterdag op een grote markt opgetreden heb.
Echter, mijn smartphone zegt daar niks van en ook de caféeigenaar bij wie ik koffie dronk zei dat er alleen maar een (dagelijkse) markt is in de overdekte hallen.
Aangezien Pau een flink eind om is op mijn route en een grote stad, waar ik dan helemaal doorheen zou moeten, heb ik besloten om linksaf te slaan zuidwaarts met Spanje in het vizier. Waarschijnlijk ga ik nu de eerst mogelijke bergpas nemen als je van Lourdes af komt.
Op onderstaand kaartje zie je dat Pau nu al ver boven me ligt. Vanaf nu koers ik op die witte scheidslijn tussen Frankrijk en Spanje af. De col is iets van 1800 meter hoog.
Hoe het dan in Spanje verder gaat weet ik nog niet. Gisteren dacht ik even dat ik het pelgrimspad naar Santiago de Compostella op ga zoeken. Vandaag dacht ik om toch maar rechtstreeks naar het zuiden te fietsen. Echter zojuist schrijft een vriendin dat een goede vriend van haar te voet daarmee bezig is. Half juni is hij uit Amsterdam vertrokken. Zij uit het idee dat een ontmoeting tussen die wandelaar en mij wel mooi zou zijn. Hij is nu in Burgos.
Het kan dus na mijn afdaling naar Spanje alle kanten op en daar houd ik van.
Grappig vond ik vandaag die voordeur omringd door hout.
Op het moment druppelt het een beetje op de tent. Zoals ik in het begin schreef voel ik me hier in de natuur beter op mijn gemak dan op mijn plekje in Lourdes, hoewel ik daar toch ook redelijk mijn gang kon gaan plus dat het op tien minuten lopen van de kathedraal ligt.
Tom vertelde dat op slechts drie kilometer van het centrum een prachtig bos is waar hij in alle vrijheid een paar dagen heeft gestaan met zijn kampeerauto. Dit bos heb ik nu per toeval ook ontdekt. De fietsroute die ik nam richting Pau kwam er dwars doorheen. Als ooit weer een volgende keer komt dan ga ik daar kamperen en doe wat meer moeite om bij het gebeuren te komen.
Nu kwart over zeven sluit ik de tent en steek mijn fietslampje aan die aan het plafond komt te hangen. Die was gisteravond zoek toen ik naar de processie wilde gaan, maar vanmorgen bij het vertrek vond ik m in het gras.
Op reis ben ik altijd heel precies met mijn spullen, alles heeft zijn plek. Dus ik was kwaad op mezelf en niet echt in vrede toen ik me tussen de kaarsjes dragende mensen begaf.
Een remblokje moest al heel lang vervangen worden. Het rubber was zo versleten dat bij elke afdaling het ijzer op ijzer was als er geremd moest worden. Al
heel lang stelde ik de reparatie uit. Vanmorgen voor mijn vertrek ben ik eraan begonnen. Zoals verwacht ging het moeizaam, maar.....het is gelukt en vandaag plukte ik er de vruchten van, want er moest aardig wat geklommen en gedaald worden.
Ik wens u nog een plezierige avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten