Het regende niet echt door gisteravond, dus ben ik nog naar het plein van de kathedraal gereden om deel te nemen aan de kaarsjesprocessie. Op zich houd ik er niet van om in het donker nog er op uit te trekken, maar het doel was om naar een warm gezelschap te gaan en een niet alledaagse gebeurtenis mee te maken.
De processie is begonnen.
Eerst de rolstoelers, daarna de valide mensen.
Op de status van Whatsapp komen twee filmpjes.
De vorige keer, drie jaar geleden deed ik ook al mee, alle avonden van mijn verblijf toen.
Het was toen heel erg druk in de processie, maar het was ook vroeger in het jaar. Hoewel ik gisteren overdag veel minder mensen aantrof in Lourdes dan drie jaar geleden was er toch genoeg deelname om mij te bekoren. Ik hou sowieso van grote mensenmassa's. Een goed gevulde voetbalstadion vind ik ook prachtig.
In tegenstelling tot de andere keren was ik er nu erg op gespitst om foto's en filmpjes te maken in mijn nieuwe rol als journalist.
Er ging hierbij wel wat mis. Op de voicerecorder had ik wat opgenomen van veertig seconden ongeveer. Tenminste dat dacht ik, maar op de een of andere manier is de opname minutenlang doorgegaan. Toen ik dacht het afgezet te hebben bleek het apparaat het opgenomene echter weer te geven en ik met mijn slechte horen had dat niet in de gaten, zag alleen aan de reacties van geïrriteerde mensen dat er iets aan de hand was.
Nu was het eens de omgekeerde situatie van drie jaar geleden. Toen was ik heel boos op mensen voor me die maar bleven kletsen, terwijl gevraagd werd om in stilte je voor te bereiden op de plechtigheid.
Toen ik na de processie weer richting tent fietste sloeg de schrik in mijn benen toen ik op de plek waar ik vanaf de weg de bushbush in moest duiken een politieauto met blauwe zwaailichten zag staan. Ze zouden toch niet........de tent aan het ontruimen zijn. Haast niet voor te stellen, dat iemand dat aangegeven heeft. Maar je weet maar nooit. Iets dichterbij gekomen zag ik ook een witte auto staan. Misschien hadden ze het daarop gemunt. Wel stom toeval dat dat precies voor de ingang naar mijn minicamping plaats vindt. Ik was van slag, durfde niet voor hun ogen die onhandige manœuvre uit te halen om de fiets over die stenen te tillen.
Ik besloot als een angsthaas om even terug te gaan, mijn fiets tijdelijk ergens anders te stallen en alleen naar mijn tent te gaan, als die er nog stond tenminste. Maar toen vertrokken de auto's weer en natuurlijk stond de tent er nog. Daarna de fiets weer opgehaald....... Het was een chaos in mijn gemoed, paniek in de tent, of beter: buiten de tent, want toen ik er eenmaal in lag keerde de rust in mij weer snel terug.
Na het ontbijt vanmorgen ben ik weer naar de kathedraal gelopen en op het plein wat zitten schrijven, onder andere een kaartje aan mijn buren Yvon en Olivier, die niet zoveel zin hebben om naar de e-mails op de computer te kijken, die ik hen veel te weinig stuur. Via de zijkant van de kathedraal teruggelopen. Hier zie je mooi hoe dat gebouw rotsvast op de verschijningsplek van Maria is neergezet.
Toen ik vanmorgen daar onder die rots doorliep moest ik van een wachter wel mijn pet van het hoofd doen.
Ietsjes naar rechts op de vorige foto kom je bij het gebouw waar de mensen een bad kunnen krijgen van lourdeswater.
Hieronder is de kaarsenbranderij, die heel veel licht uitstraalt.
Het gebouw bestaat uit acht van deze koepels, waarvan er echter vier in de fik hebben gestaan afgelopen juli.
De laatste foto is ook gemaakt vanwege dat prachtige kledingstuk van die mevrouw.
De winkel hieronder heeft vaak sympathieke medewerkers.
Tien jaar geleden waren ze erg onder de indruk van mijn mooie trui die ik droeg en ik meen me te herinneren dat de laatste keer daar mijn telefoon opgeladen kon worden. Echter vandaag niet. Maar ja, ik heb nog wel een hoop stroom, maar elk beetje helpt, zeker omdat vandaag en gisteren de zon bijna niet scheen.
Misschien vanavond tijdens de "wandeling" weer een beetje regen, maar normaal gesproken loop ik weer mee.
Morgen is mijn vertrek weer gepland. Een nieuwe invalshoek voor een richting kwam vanmorgen in me op. Santiago de Compostella. Een volgend pelgrimsdoel dus. Of ik het uit ga voeren zal over enkele dagen blijken. Eerst gaat de reis in ieder geval richting westen, parallel aan de keten der Pyreneeën.
Tot morgen
À d e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten