Het was even spannend toen ik me aan het installeren was op een eenzame plek aan de rivier. Een man in een bestelwagen hield halt bij mij in de buurt. Oh jee, als ie maar niet de hele avond en nacht blijft was mijn gedachte, en misschien heeft ie wel met meer mensen afgesproken voor een feestje. Na even naar de rivier gekeken te hebben stapte hij weer in zijn auto, maar in plaats van weg te rijden kwam hij bij mij staan, die maar gewoon doorging met aardappelen schillen alsof ik alleen was, maar ondertussen niet op mijn gemak was. De dichterbije aanblik strookte met wat ik op afstand ook al vond: Niet sympathiek en ook niet open. We praatten gewoon maar wat over van alles en nog wat, terwijl hij nauwlettend naar mij bleef kijken. Niet prettig om zo lang ogen op mij gericht te hebben. Of ik iets nodig had, vroeg hij en of ik zijn gasje wilde lenen om op te koken. Nee, niks nodig, en ik liet hem mijn tas met juist gekochte boodschappen zien. En op vuur eten koken gaat mij sneller af dan met gas, zei ik. Ik
verwachtte elk ogenblik een aanzoek, maar die bleef gelukkig uit. En nog mooier, hij is toch weer gegaan, zodat ik weer ontspannen de rest van de avond in kan vullen.
De dag was al enerverend genoeg. Er was een prachtige veelbewogen markt in Saint-Girons. Een bezoeker hadden we gevraagd of hij een foto van Tom en van mij wilde maken.
Gisteravond hebben Tom en ik elkaar weer in de armen gesloten. Dat was wel wat later dan de geplande half zeven, want er was een misverstand. Tom dacht mij vijfenveertig kilometer terug te kunnen treffen, was daardoor omgereden en kwam ook nog in een file terecht. Nu was het ongeveer negen uur geworden, maar niet te laat om samen lekker te eten van een gecombineerde maaltijd: aardappelen en rode bieten van mij en kip van Tom.
Tom bereidt de basis voor de kipschotel.
We kunnen aanvallen.
Vanmorgen heeft Tom lekker uitgeslapen terwijl ik vroeg uit de veren ging om op tijd op de markt te komen waarvoor ik maar drie kilometer hoefde te fietsen. Iets voor tienen ben ik begonnen te spelen. We hadden afgesproken dat Tom er om elf uur zou zijn en hij me koffie aan zou bieden.
De mensen liepen niet zo warm voor mij maar dat kwam ook omdat uit alle hoeken van de markt muziek kwam. Daar ben ik met mijn camera op afgestapt. Het mooiste vond ik een sierlijk dansende schone op de muziek van die trommelaar.
Ik had de neiging om mee te gaan dansen maar durfde mijn tasje met al mijn waardepapieren niet alleen te laten.
Maar......een uurtje later toen ik uitgespeeld was en Tom bij me stond was madame weer aan het dansen, en nu begeleid door een hele groep. Ik bedacht me geen ogenblik, drukte mijn kostbaarheden in de handen van Tom en hup, daar ging ik.
Op de status van Whatsapp staat een stukje van het filmpje dat Tom maakte. Met dank aan Piet, die dat stuk met zorg en kundigheid heeft geselecteerd.
En ik heb me weer lekker even uit kunnen leven. Was gecharmeerd ook van al die mooie mensen die ik hier rond zag lopen in vaak op de persoon afgestemde kleding met veel kleur, precies waar ik zelf ook van hou.
Een gitarist vertoont zijn kunsten.
Een mobiele fietsenmaker op de markt.
Een marktman waar ik tegenover stond en die mij beloonde, en bij wie mij die trui opviel.
Rond één uur was de markt nog lang niet afgelopen, maar zijn we naar Toms auto gelopen om daar samen de quiche, na opwarming, op te eten en nog meer lunchmateriaal.
Daarna was het afscheid. Tenminste, dat dachten we. Na boodschappen gedaan te hebben wilde ik nog een eindje fietsen, maar niet te lang meer. Had behoefte aan een rustig plekje om bij te komen van zoveel indrukken.
Dus vrij snel sprak ik de heilige Antonius aan, zoals iedere avond als ik een plekje zoek:"Heilige Antonius, beste vrind, zorg dat ik mijn plekje vind". Meestal valt mijn oog dan meteen op de plek die voor mij bestemd is. Dit keer zei Antonius echter: " Nee, nog even doorfietsen". En wat gebeurde er: Zie ik daar ineens Toms auto geparkeerd staan langs de weg. Ik roepen en zingen, maar Tom zat niet in de auto. Kwam wel uit het struikgewas tevoorschijn toen hij me hoorde. Hij bleek op weg naar beneden naar de rivier om er een duik in te nemen.
Na mij op een drankje getrakteerd te hebben.......
Deed hij het nog eens dunnetjes over.
Dag Tom
Tot een volgende ontmoeting.
En ik zeg nu: Dag mensen, morgen komt er weer een aflevering.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten