Costa del Sol bereikt. Annette, Thea en Lisa ontmoet. Kamperen vlakbij het huis van Gerard. Zal ik hem treffen morgen??

Ja, het is zover. Vandaag heb ik de Costa del Sol bereikt waarover dat mooie lied gaat van de Zangeres zonder Naam. Vaak heb ik de melodie in mijn hoofd en bij menig optreden speel ik het. Het eerste wat ik deed toen ik vanmorgen aan de Costa del Sol stond was het liedje voordragen a capella en nu is dit te zien en te horen op de status van Whatsapp.

De eerste ontmoeting met Annette, Thea en Lisa is ook geweest, ook al had het elkaar vinden nogal wat voeten in de aarde. 

Van links naar rechts Annette, Thea, Lisa.

Hier houd ik het midden tussen Lisa en Annette.

Na de ontmoeting moet ik snel weg. Het is al laat en ik moet nog een kampeerplek terug zien te vinden.

Annette had een cadeautje voor me meegebracht: een pedaal afkomstig van Piet, die die van mij moet vervangen als die het begeeft. Echter, sinds de laatste ingreep van een fietsenmaker in Portugal (hij timmerde de spie veel dieper in de crank) is er geen speling meer ontstaan. Dus de kans is groot dat ik het cadeautje niet uit hoef te pakken, in ieder geval voorlopig niet.

Hier frommel ik het pakje in mijn al overvolle fietstas. Bij het opzetten van de tent zat het er nog net in. Het had een haartje gescheeld of ik was het onderweg kwijtgeraakt.

Ondanks dat ik dacht dat het duidelijk afgesproken was waar we elkaar zouden treffen liep het toch bijna verkeerd. Op het pleintje waar ik vanaf drie uur al zat (we hadden vier uur afgesproken) stond deze naam. En die had ik doorgegeven.

 Maar om half vijf kreeg ik een seintje dat ze het Plaza tutti frutti  eindelijk gevonden hadden maar dat ze mij niet zagen. Toen bleek dat het oranje bordje de weg wees naar dat plein, maar dat het plein waar ik ongeduldig wachtte heel anders heette. Met de nodige stress heb ik daarna die oranje bordjes gevolgd om uiteindelijk bij een piepklein pleintje mijn vriendinnen te mogen omhelzen. Stress had ik ook omdat het nogal laat werd, want daarna moest ik nog Nerja uit klimmen en mijn kampeerplek van vier jaar geleden terugvinden in de buurt van Gérard, die op een rots boven de zee woont. Hem weer te ontmoeten is een belangrijk doel van de hele reis. Hij leefde van wat de mensen weggooien. Maar hoe zal het nu met hem zijn?

De duisternis was aan het invallen toen ik een van de plekken terugvond waar ik toen kampeerde. 

Te laat om nu al te gaan kijken bij zijn huis. Daartoe moet je afdalen over een smal paadje door de wildernis. Dat gaat morgenochtend gebeuren. Voor vanavond heb ik zojuist het dagelijkse tafereel afgehandeld: tent opzetten, vuur maken, eten koken en de blog schrijven, waar ik nu mee bezig ben.

Ik heb nog een paar foto's.
Allereerst van de hernieuwde kennismaking met de Costa del Sol vanmorgen.

Zie status van Whatsapp voor de video.

Middellandse Zee, souvenir van een zomer, enkel al het woord is als wijn op de tong.........

Het begin van één van mijn favoriete liedjes op de accordeon.

halsbandparkieten in de natuur

een doodlopend fietspad

De start van mijn dag was turbulent. Een fanatiek blaffende hond joeg mij uit de tent.

 Ben meteen in gaan pakken en zonder te ontbijten vertrokken. Ben dubbel met honden. Vaak vertederen ze me. Maar als ze hun agressieve kant laten zien wekt dat in mij ook woede op en kan ik ze de nek omdraaien. In dit geval wist ik dat hij onophoudelijk door zou blaffen tot ik weg zou gaan. Geen goede situatie om lekker rustig te ontbijten. Dit deed ik later onder het genot van een kop koffie en met slechts een koek als voedsel. 

voor de verandering was dit mijn ontbijt vanmorgen

Nou, lieve mensen, ik ga het nachtleven in en kijken wat voor dromen er uit mijn fantasiewereld komen.

B u e n a s     N o c h e s .