Goedenavond. Buenas Tardes.
Ik zit weer op mijn gemak op mijn nieuwe kampeerplek, net als vanmorgen op de vorige, daar boven in de Sierra.
Goedemorgen zeg! Dat is nog eens wakker worden met dit uitzicht vanuit de tent!
Mijn ouwe trouwe ijzeren ros had ook een goede rustplaats.
Alleen kreeg ik daar wel onverwachts "bezoek" van de eigenaar van de olijvenboomgaard. Hij was heel vriendelijk, maar het leek me toch beter om niet nog een uurtje te blijven zitten zoals ik van plan was na het ontbijt. Daarentegen kreeg ik een welkome demonstratie van hoe de olijven geoogst worden, want met dat werk te beginnen was het doel van zijn komst.
Eerst legde hij overal netten onder de bomen en toen nam hij een machine ter hand.
Gaat hij nou maaien, was mijn eerste gedachte.
Maar zijn apparaat bleek een soort vibrator te zijn die ervoor zorgde dat de olijven als rijpe appels uit de boom vielen. Dat vond ik nou eens mooi om te laten zien hoe dit gaat aan de kijkers van het filmpje op de status van Whatsapp vandaag.
Het liep nog niet allemaal zoals het moest op deze eerste oogstdag.De vibrator haperde nogal.
Uiteindelijk is ie weer naar huis gegaan om een andere te halen, ongeveer tegelijkertijd met mijn vertrek.
Het wegdek waar ik op startte was niet slecht, waar ik gisteren bang voor was. Later kwam er een brede weg die wel slechter was en met meer verkeer. Maar het was allemaal goed te befietsen, al bleef het opletten geboden. Bij ieder steentje dat toch onder mijn wiel kwam ging mijn keihard opgepompte band door de velg. Maar een lekke band bleef uit. Wel is mijn voorrem nog niet in orde. Maar om er nog wat aan te doen had ik geen zin in vandaag.
Op een gegeven moment had ik een ruïne ontdekt waar ik de lunch gebruikte, terwijl ik er over dacht daar ook meteen te blijven.
Het was zes kilometer voor het stadje Campillos. Daar moest ik dan nog wel naar toe voor de boodschappen.
Nee, zo geweldig was de plek ook niet om dat offer ervoor te brengen.
Waar ik nu zit, tien kilometer achter Campillos, is het iets minder mooi, maar de plek voldoet toch zeer als overnachtingsplaats. Zo vlak voor zonsondergang was dit mijn blik naar het oosten.
Een vrij drukke weg is zo'n beetje gericht naar die heuvels op de foto. Daar ga ik morgen verder.
Als ik Google Maps zou volgen gaat mijn route over 25 kilometer verder "langs" de autovia, een tot autoweg gebombardeerde nationale weg waar je nu niet meer mag fietsen. "Langs" betekent dan dat ik over de ventweg mag fietsen. Daarvan weet ik dus niet in welke staat die is. Is ie verhard? Liggen er plassen?
Ik denk dat ik zelf liever een andere route kies. Het modderavontuur van een paar dagen geleden zit nog te vers in mijn geheugen.
Ondertussen was het vandaag weer genieten van prachtig zonnig weer. Deze omstandigheid geeft veel vrijheid. Onder andere is kamperen veel makkelijker. Zoals nu ken ik Spanje weer.
Nou, we mogen zometeen weer lekker gaan liggen, en eerst is het bijna dagelijkse toetje aan de beurt.
Welterusten voor straks.
B u e n a s N o c h e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten