Goedenavond. Het is zeven over zeven Portugese tijd en dus is Nederland tegen Argentinië al aan de gang. Maar de blog gaat voor. In ieder geval mis ik zo de eerste helft. Dit scheelt wel een hoop zenuwen en is beter voor mijn hart, want ik wil natuurlijk erg graag dat Nederland verder komt.
Zenuwen heb ik toch al genoeg de laatste tijd. Vooral vanmorgen en een deel van de nacht was het raak. Zou ik die iets te kleine fiets die in de supermarkt staat toch kopen, was de vraag waar ik me zenuwachtig om maakte.
Toen ik al vroeg in de winkel was ben ik met een touw de hoogtes tussen zadel en trapper gaan vergelijken en de conclusie was meteen duidelijk: niet doen. Het hoogteverschil was veel te groot.
Daarna werd ik rustiger, ook omdat ik het moeilijke achterwiel beter ben gaan begrijpen. Tijdens het koffiedrinken in de restauratie van de supermarkt begon ik het ook weer leuk te vinden de mensen gade te slaan.
Een filmpje ervan staat op de status van Whatsapp.
Na het bezoek aan de supermarkt ben ik doorgereden richting het adres van een fietsenmaker, zes kilometer verderop. Misschien kijken of hij fietsen voor me heeft en dan beginnen te vragen of hij iets met de versleten crankspie kan.
De nu verschenen zon na de weer flinke regen van afgelopen nacht maakte het natte wegdek schitterend, zodat ik bijna niks kon zien. Het was mede door het drukke verkeer ook heel gevaarlijk fietsen. En waarvoor? Waarschijnlijk voor niks. Halverwege ben ik omgekeerd, om thuis die schattige "hospita" van mij weer te treffen, die vlijtig in leeggekomen kamers in de weer was.
Maar ze was wel streng, want de was die ik buiten te drogen had gehangen, mocht daar niet blijven. Is geen mooi gezicht, vond ze, omdat er ook gasten gaan zitten. Maar vooruit, tot vanavond mocht het toch nog.
Beetje vreemd vind ik het wel, want was drogen in de zon is toch natuurlijker dan binnen onder de warmteblazer. Maar het meeste van gisteren is nu ongeveer droog. Vooral mijn wollen trui is belangrijk dat ie snel droog wordt.
Die vond ze wel mooi trouwens en toen ze in mijn kamer de trui die in de maak is zag was ze ook meteen enthousiast.
Ze vertelde ook dat de televisie het weer deed. Ze verontschuldigde zich woensdag toen ik hier aankwam meteen al ervoor dat het beeld sneeuwde. Maar mijn reactie was dat ik toch niet keek en mijn eigen televisie, de smartphone, ook had als ik wilde kijken.
Maar omdat er wel eens voetbal op zou kunnen komen heb ik hem vanmiddag eens aangezet, wat meteen lukte, hoewel ik een technnobeet ben.
Het was reuze interessant en leerzaam om beelden met onderschrift te volgen, af en toe een woordje opzoekend.
Het ging onder andere over overstromingen en aardverschuivingen in Lissabon en omgeving.
Op het eind van de middag heb ik dan heel luxueus de voetbalwedstrijd tussen Brazilië en Kroatië kunnen bekijken. Het einde werd een vreselijk drama voor Brazilië en een dolle feestvreugde voor Kroatië.
En ondertussen gebeurt er nu iets dergelijks tussen Nederland en Argentinië.
Ik ga me dus nu ook maar eens in de emoties storten.
De eerste helft is voorbij. Hoe zullen ze ervoor staan?
Een spannend uurtje is mijn wens en vooral: rustig blijven als het ook voor ons een drama wordt.
Het leven is een spel, dat we niet altijd even serieus moeten nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten