Een heel goed besluit is het geweest van mij om met de verwachte regendagen een onderkomen te regelen. Vanmorgen toen ik wakker werd heb ik bij wijze van uitzondering meteen mijn smartphone aangezet.
Aan energiebesparing hoefde ik toch niet te doen, nu ik het ding juist nodig had om een hotel te zoeken. Want daar zijn stopcontacten, waarin ik tevens al mijn leeg geraakte powerbanks weer kon vullen.
Het eerste het beste adres dat ik zag leek meteen iets voor mij, vooral omdat het een vrijstaand gebouw was, waar dus ook gemakkelijk de fiets een droog plekje kon krijgen.
Nu ik de telefoon bijtijds aanhad zag ik ook hoe vroeg het hier al licht wordt. Tien over zeven wees het klokje aan. En tegen half zes wordt het hier pas donker. Dus lekker veel licht in deze donkere dagen voor Kerst.
Het theevuurtje deed het weer voortreffelijk vanmorgen, maar het vooruitzicht om het lange natte gras te verruilen voor een stoel in een droge kamer lonkte me nog meer. Enkele uren later vond ik die stoel en zat ik heerlijk comfortabel naar buiten te kijken hoe daar de eerste regendruppels naar beneden kwamen.
Onder het genot van een kop koffie, die je hier zelf kunt maken met behulp van een waterkoker, evenals de thee.
Mijn "hospita" vond dat ik mijn fiets maar het beste bij me op de kamer kon zetten. Dat hoefde wat mij betreft niet, want buiten is er afdak genoeg. Maar omdat er nog meer mensen aanwezig zijn vond zij het toch veiliger, je weet maar nooit.
Praktisch is het voor mij natuurlijk wel. Nu heb ik alle spullen bij de hand. Maar zo'n nette kamer met blanke muren is kwetsbaar, door de bezetting van mij alleen al en zeker met die fiets erbij die vanmorgen nog over een modderpad reed. Ik doe wel mijn uiterste best om het netjes te houden. Voel me erg dankbaar dat ik hier even mag vertoeven in plaats van buiten in die nattigheid. De bedoeling was ook niet om in deze gure omstandigheden te reizen.
Meestal heb ik in Spanje als ik daar in de winter ben bijna constant mooi weer. Blijkbaar zit ik nog steeds aan de verkeerde kant van het Iberisch schiereiland, want Wineke, die al maandenlang in Zuidoost-Spanje vertoeft stuurde vandaag weer een zonnige foto met de mededeling dat ze weer ging zwemmen.
Maar voor mij is dit nu de gelegenheid om me een comfortabele manier van reizen eigen te maken. Met het klimmen der jaren kan ik zo ook nog reizen maken door tent en accordeon thuis te laten.
Hier in dit gasthuis is geen elektrische kookplaat zoals enkele weken geleden in Redondela. Maar buiten staat er wel een houtvuurfornuis waar ik wel raad mee weet.
In die witte zak zaten zelfs kant en klare houtjes zoals ik ze zelf ook uit het bos pluk.
En zo kon ik vandaag de inhoud van mijn campinggasje intact laten. In de grote supermarkt waar ik vanmiddag was verkochten ze geen flesjes en ook niet in Big China, dat ernaast gevestigd was.
Vanuit het regenachtige buiten bracht ik even later een pan vol met warm eten naar binnen, om het daar comfortabel met krant erbij op te peuzelen.
Het is nu inmiddels kwart voor zeven in de avond. Het licht is aan en ik lig lekker lui op bed.
Wat een luxe!
Morgen gaat het leven verder hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten