Niet meer bang vanmorgen om de grote wereld in te fietsen. Toen ik wakker werd voelde ik weer de flair. Het was niet meer nodig om nog een dagje in de veilige wereld van de herberg te vertoeven om op te sterken. Eerst nog thee gezet op mijn gasje en in mijn kamertje ontbeten, toen de spulletjes ordelijk verzameld en naar de fiets gebracht. De man van de garage, die zo het lijkt de vader is van de pensioneigenaar, was er ook.
Na de sleutels teruggegeven te hebben kwam het startsein van de etappe van vandaag. Alvorens Moron uit te rijden maar vast alle inkopen gedaan bij de Lidl, want heel veel dorpen zijn hier niet in de buurt.
Het begon met veel klimwerk.
Moron de la Frontera achter en onder me gelaten.
En het eindigde er ook mee vandaag.
Ondanks dat hier olijfbomen staan is de ondergrond hier minder drassig dan normaal bij deze bomen.
Hoe hoog ik zit weet ik niet, maar het uitzicht is geweldig. Het waait niet en het is helder, dus ik ga een rustige nacht tegemoet.
En zo waren er vandaag overdag ook weinig problemen, al besteeg af en toe mij de angst dat mijn band het weer zou begeven. De voorrem ging moeilijk doen, dat wel. Ineens blijken de remblokjes versleten te zijn en tijdens afdalingen ging het ijzer op ijzer. Maar ik ben direct na aankomst op de "camping" aan het sleutelen gegaan en ik denk dat ik morgen en de volgende dagen weer goed kan remmen. Dat is wel nodig, want tot Nerja zal het niet meer vlak zijn.
Op koffie had ik niet gerekend vandaag, want de bewoonde wereld was ver weg, zeker omdat het met vele klimmen langzaam ging. Maar ineens, onverwachts, dook daar in the middle of nowhere een café op.
Het was daar buiten een gezellige bende met onder andere veel kippen die vrij rond liepen.
Aan de andere kant van het hek waren een paar honden die naar me begonnen te blaffen.
Binnen was er behalve ik nog een andere gast, die met me begon te praten. Hij sprak een beetje Frans, had in Frankrijk een tijdje gewerkt. Bij de koffie vroeg ik een kaasgebak. Ik kreeg er echter twee.
De eigenaar had ze zelf gebakken. Het was een leuk mannetje met veel humor en waarschijnlijk ook de baas van al dat boerderijspul dat buiten liep.
Het eind van het verhaal was dat toen ik af wilde rekenen ik het geld weer in de portemonnee terug kon stoppen. Ik hoefde niks te betalen.
Deze ruïne kwam ook nog op mijn weg.
De mensen die er woonden hadden een mooi uitzicht:
De weg was vandaag in goede staat. Geen autovia en ook geen modderpad. Maar ik hou mijn hart vast hoe de weg waar ik nu ben morgen eruit gaat zien. De provincie Sevilla is zojuist overgegaan in de provincie Malaga en de weg werd meteen aanzienlijk slechter. Ik verwacht wel dat hij verhard zal blijven, want hij heeft een nummer. Maar voorzichtig fietsen zal nodig zijn met mijn kwetsbare achterwiel.
Maar nu eerst lekker slapen in mijn eigen herberg.
Buenas Noches.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten