Goedemiddag. Half twee Portugese tijd. Gezeten al een tijdje in een café vlakbij mijn nieuw verworven schuilplaats voor het noodweer.
Hoewel er nog geen mooi weer op het programma stond voor vandaag had ik vanmorgen toch even de illusie dat het redelijk was. Goed genoeg om mijn spullen te pakken en mijn reis te vervolgen. De lucht vertoonde een mengeling van blauw en wolken en de afgelopen nacht heb ik zelfs sterren en maan gezien als ik ging plassen.
Aangeland in Grândola, dat ik de afgelopen dagen aandeed voor koffie en boodschappen werd ik overvallen door een gitzwarte lucht, waaraan niet te ontkomen was. Wat had ik spijt dat ik mijn veilige plek verlaten had. Het enige wat ik kon doen was in mijn nood de Heilige Antonius oproepen en vragen of hij weer een huis voor me kon vinden.
En ja hoor, de reddende engel deed zijn werk. Een kilometer of tien na Grândola kwam er weer een leeg huis opdagen.
In een open schuur stonden weldra tent en fiets, terwijl ik vanuit een nu veilige situatie het noodweer aan zag komen.
Uitzicht vanuit de schuur op de naderende dreiging.
Even later was het raak. Een flinke bui vergezeld van onweer stortte zich over de aarde en mijn nieuwe huis uit. Alvorens de tent te plaatsen had ik de vloer goed bestudeerd. Het regenwater had er flink huisgehouden en het was zoeken naar een plek waar de bodem me het droogst leek.
Na de bui ben ik gegaan. Op naar een café.
Het ziet er naar uit dat de onderkant niet in het water is komen te staan, hoewel ik het niet zeker weet, daar ik in het café zit en het sindsdien ook weer volop regent.
Wel was het ondanks alles angstaanjagend toen die onweersbui met zoveel geweld uit de lucht kwam vallen. Op veel plaatsen regende het binnen.
Van de regen in de drup.
Maar inmiddels, twee uur, is het buiten al een tijdje droog. En de zon schijnt zelfs. Zometeen ga ik het café verlaten en maar weer eens kijken hoe het er bij de tent voor staat.
Vanaf morgen wordt het zeker beter weer, enkele dagen zelfs. Dus dan moet ik toch wel wat kilometers kunnen maken. In tegenstelling tot wat ik dacht is de afstand tot Nerja nog meer dan vijfhonderd kilometer. Het zou fijn zijn dat ik er rond de Kerst ben. Maar dat gaat wel lukken, denk ik, als er niet teveel fietsenpech of slecht weer komt.
Zoals in de meeste cafés staat hier ook de televisie aan en ja, het slechte weer komt regelmatig ter sprake.
Overstromingen, wateroverlast in de huizen. De televisie is er vol van.
Van dit café maak ik ook gebruik door een gisteren gekochte powerbank op te laden. Deze had 75 procent lading en moet eerst helemaal vol komen alvorens gebruikt te kunnen worden met optimaal resultaat.
Wie weet kan ik "thuis" nog even verder laden op de zon.
Nou, daar ga ik dan en wens u nog een prettige avond.
Op televisie komt voetbal, maar daarna kan ik u aanraden naar FLOORTJE te kijken. Een zekere Miriam komt dan en zij is een vriendin van mij.
Ze woont nu in Bulgarije en wie weet ga ik haar daar nog eens opzoeken.
B o a N o i t e .
Ps. Thuis gekomen blijkt het er allemaal goed bij te staan.
Zojuist kwam waarschijnlijk de eigenaar langs. Hij vond het goed dat ik hier blijf tot morgenochtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten