Ola Buenas Tardes. Goedenavond.
Het is alweer uren donker in Nederland, maar hier begon de schemering pas om half zeven. Fijn om zoveel lichtvoordeel te hebben. Ik kon ook al lekker bijtijds ophouden, rond vijf uur en op mijn gemak alles klaarzetten. Daar was wat meer tijd voor nodig dan anders, daar de fiets eerst afgeladen moest worden. Vervolgens met vijf keer lopen de spullen weggebracht en daarna de fiets gehaald naar de uitverkoren plek. Het paadje naar de kampeerplek toe is wel geschikt voor motorcrossers maar niet voor een zwaar beladen fiets. (Er kwam toen ik goed en wel geïnstalleerd was inderdaad een motorcrosser langs.)
Op ongeveer honderd meter van hier staat nu de tent.
Daarentegen waren er onderweg vele stukken fietspad, zoals hier over een drukke autoweg.
Dat gaf veel veiligheid, want rondom Sevilla was veel verkeer. Wel befietste ik de fietspaden, die vaak hobbels vertonen, met de grootst mogelijke voorzichtigheid. Ik ben allesbehalve vertrouwd erop dat mijn nieuwe binnen- en buitenband niet meteen weer verzaken. En nu had ik geen verse binnenband meer bij me voor het geval dat dat zou gebeuren. Een kilometer of tien achter Sevilla, in Dos Hermanas, was de Decathlon waar ik mijn zinnen op gezet had. Het is inderdaad gelukt zonder kleerscheuren daar aan te komen,zodat ik met twee verse binnenbanden in de bagage weer iets ontspannener verder kan fietsen.
Ik had vandaag een rustig gemoed, ook omdat het voor de vijfde achtereenvolgende dag droog was met veel zon. Voorzichtig fietsen dus, maar ook ontspannen om me heen kijken. Hier bijvoorbeeld een blik op Sevilla, mooi om zo te zien, maar waar ik met een grote boog omheen ben gefietst (om het centrum althans)
Ook was er de brug over de Quadalquivir.
Ook hier kon ik via een fietspad in alle rust overheen
En er was het stadion van Betis Sevilla, dat ik van dichtbij mocht bewonderen.
Op het eind was het nog even spannend. Bij het uitrijden van Dos Hermanas kwam ik door een wijk waardoor ik in eerste instantie gecharmeerd was vanwege de open sfeer. Op verschillende plaatsen hing de was van de mensen over de trottoirs te drogen. Ik wilde meteen een foto maken, maar bedacht me op tijd omdat ik snel in de gaten had dat het hier om zigeuners ging. In plaats van te stoppen ben ik met een kloppend hart stoer doorgereden, niet teveel naar rechts kijkend waar in en rond de huizen de mensen gegroepeerd waren.
Ik herinnerde me van een andere reis dat ik ooit hier, ook in de buurt van Sevilla, achterna gezeten werd door kinderen, die aan mijn spullen aan het trekken waren. En toen had ik nog niet, zoals nu, een hele uitrusting van zonnecollectoren voorop.
Eenmaal het dorp uit ebde de angst voor een "overval" langzaamaan weer weg, al deed de achterafweg waar ik op fietste, met heel veel gaten niet echt geruststellend aan.
Maar nu, zo'n tien kilometer verder, voel ik me weer in gewone sferen en zit/lig ik onbevangen in de tent, waar het nu tijd is voor een toetje.
In tegenstelling tot gisteren neem ik nu weer op mijn gemak afscheid van mijn lezers. Gisteren deed namelijk de telefoon opeens raar en toen heb ik onmiddellijk te tekst verzonden.
Maar nu zeg ik weer:
B u e n a s N o c h e s .
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten