Kwart over zeven, zegt het klokje op mijn smartphone. Het warme eten is weer binnen. Het had even geduurd tot ik de winkels bereikte waar groente, brood en water te verkrijgen waren, anders was ik wat eerder gestopt. Nu moest ik twee geschikte kampeerplekken voorbij rijden en daarna nog een eind klimmen, waar ik geen zin meer in had. Maar uiteindelijk ben ik dik tevreden met deze plek die voor de verandering eens pal aan zee is. Het is naast de monding van een rivier. Maar voor ik hiervan wat foto's laat zien komt eerst een plaatje van wat ik ook als spectaculair ervaarde naast de vele aspecten van het bijzondere landschap waar ik doorheen mocht fietsen.
Er was een acrobaat bezig met het snoeien van een palmboom. Twee filmpjes heb ik ervan op de status van Whatsapp gezet.
Het niet alledaagse landschap vertoonde deze beelden.
Daar in de verte achter dat groepje bomen zie je de weg slingeren waar ik me naartoe moet trappen.
Er waren ook weer enkele tunnels vandaag. Bij eentje meen ik me te herinneren dat ik de vorige keer om de rots heen kon rijden. Maar nu is er een railing tussen de weg en de afslag. Of had ik misschien de vorige keer de fiets eroverheen gezet? Ik weet het niet meer precies.
Over de railing kijkend loopt hier mijn in mijn ogen veiligere weg voor fietsers.
Maar met lampje aan en hesje om was ik toch niet bang in de tunnel. Bij het eindpunt kwam het alternatief weggetje ook weer samen met de hoofdweg, maar hier niet gedwarsboomd.
Een bijzondere situatie trof ik aan in een bocht van de weg. Tegen de rotsen aan was daar een optrekje gebouwd. Er stond heel mooi tussen nogal wat rommel een schildersezel met een schilderij erop dat twee fietsen als motief had.
Een vrouw die ook foto's aan het maken was vertelde echter dat de man problemen had met de politie. Wel begrijpelijk omdat er ook veel wanorde rond het huisje was, en sowieso roept een hutje in de hoek van een doorgaande weg weerstand op, zelfs in Spanje, waar veel kan. Kamperen zomaar pal aan zee bijvoorbeeld, wat ik nu doe.
Er komen mensen langs gelopen, maar er is niemand die raar opkijkt als ik met mijn vuurtje bezig ben.
Vanaf een lager punt dan gisteren en de afgelopen weken zag ik zojuist de zon ook weer in de zee zakken. Morgenochtend zie ik hem waarschijnlijk weer de zee ontstijgen.
Tot slot nog een paar foto's van mooie vergezichten van vandaag.
De witte lijn in de verte is de weg die ik had te gaan.
Nog een prettige avond gewenst en lekker slapen straks.
B u e n a s N o c h e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten