Bezoek van Annette en Thea. Zeilbootje gespot en omgekeerd?

 Goedenavond.

Vandaag hadden we afgesproken elkaar in mijn omgeving te ontmoeten. Na wat strubbelingen in het begin waren Thea, Annette en ik het erover eens hoe we het zouden doen. Met de auto kun je immers niet op dit plekje komen. Maar op ongeveer zevenhonderd meter van mijn 'grondstuk' kon de auto geparkeerd worden. 

Annette, rechts, en Thea.

Daarna zijn we het paradijsje gaan bezichtigen waar ik nu al vier dagen bivakkeer. Om over de steile klippen te komen die de laatste hindernis vormen tot het terras van mijn tent moet je goed ter been zijn. Annette is het gelukt.

Maar Thea is een etage lager gebleven, wat heel verstandig is. Anderhalf jaar geleden had ze namelijk haar enkel gebroken en die zit met allerhande schroeven en pinnen weer prima op zijn plaats. Maar ze wil er wel zuinig op zijn.

Thea leest een van haar vele meegenomen boeken.

Thea ziet de twee klimgeiten weer naar beneden komen.

Teruglopend het pad af raapte Thea een van de vele stukken witte steen op die daar lagen om aan haar dochter te geven die stenen verzamelt. Geen zeldzaam gesteente, zei ze, het heet kwartsiet.

.

Thea heeft er verstand van. Heeft ooit sociale geografie gestudeerd en er les in gegeven. Daar worden ook steensoorten behandeld.

Thuis gekomen heb ik er Wikipedia op nageslagen.

Weer iets geleerd.

We kwamen ook planten op het pad tegen die plompverloren uit de harde grond omhoog schieten. Hier zijn we nog niet achter, hoe deze heten. Misschien weet een van de lezers er meer van?

Ondertussen doet mijn knie een beetje zeer van een schaafwond, opgelopen toen ik vanmiddag naar de afgesproken plek liep en zomaar struikelde op een begaanbaar vlak pad. Ook viel ik op mijn kin. Tja, je kunt onverwachte buitelingen maken.

Vanavond is zowaar de lucht een beetje betrokken. Misschien straks een buitje.

Vanmorgen kwam er een zeilbootje onderlangs gevaren.

Hiervan staat een filmpje op de status van Whatsapp.

Er zijn vandaag (letterlijk) verdergaande plannen gemaakt. Eind van de week fiets ik  de kust langs oostwaarts waar ongeveer 250 kilometer verderop Wineke verblijft. We gaan elkaar ontmoeten.

Voor vanavond wens ik u nog enkele prettige uurtjes. 

Tot morgen.

H a s t a   M a ñ a n a .