Twee vreemde vogels in Nerja. Morgen komen Jan en José naar mij toe.

 Goedenavond.

Dit was een dag met veel vreemde vogels. In Nerja kwam een man voorbij gefietst met een vogel op zijn stuur. Ik vlug mijn camera beetgepakt, want even later zag ik hem stoppen en kreeg ik gelegenheid om dit vast te leggen voor de blog en voor het filmpje op de status van Whatsapp.

Vandaag was ik echt voornemens om in Nerja in de winkelstraat accordeon te spelen, waar het gisteren te laat voor werd. Echter, het is Driekoningen vandaag en in Spanje een feestdag. Het betekende dat er toch te weinig volk rondliep. Toen ik dan maar weer besloot om alleen maar een terrasje te pikken kwam er een man voorbij die ik liever niet wilde ontmoeten. Hij was heel bizar gekleed. Zijn handen, armen en voeten waren getekend, letterlijk, en overal had hij glinsterende plakkertjes op zijn lichaam. Hij zocht en vond oogcontact en plots besloot ik mijn gereserveerdheid los te laten. Ik nodigde hem uit voor de koffie op het terras. Ik was even bang dat ze zo'n vreemde vogel niet toe zouden laten, maar nee, de bediende was even vriendelijk naar ons twee dan dat ze gisteren naar mij alleen was. 

Matthio, zo heette hij, had ver gelopen, maar zag er toch niet verlopen uit. Zijn ogen stonden rustig en vriendelijk, ondanks dat de rest van zijn verschijning voor mij toch wel afstotelijk was. Daar kon ik doorheen kijken. Hij had ook hele wijze uitspraken en illustreerde deze onder andere door met liefde wat uit zijn suikerzakje  op de grond te strooien om mieren daarmee te plezieren. Later kregen de diertjes er ook nog een paar druppels koffie bij. Of ze daarvan houden weet ik niet, maar Matthio genoot er heel erg van.

Mijn vraag was hoe hij aan eten komt. Daarop antwoordde hij dat hij weinig at en ook weinig nodig had. Hij vindt overal in de natuur genoeg fruit en weet ook welke planten hij kan eten en welke champignons. En als het eens voorkomt dat hij van iets onwel is geworden weet hij weer planten te vinden die dat oplossen.

Ik zei spontaan dat ik hem wat geld wilde geven en dat aanbod sloeg hij niet af. Na de koffie was dit voor mij aanleiding om te gaan spelen, gezien als een soort indirecte manier om de centjes weer terug te verdienen. 

Niet dat er veel in de koffer viel, maar wel deed het mezelf erg goed om expressief bezig te zijn. Aan de reacties van Matthio te zien, die iets verderop gezeten was, bekoorden mijn klanken hem ook.

Mijn voornemen om hier morgen weer te gaan spelen deelde ik hem mede toen ik er na een uur mee ophield. Hij wist nog niet of hij dan nog in de stad is, maar ook wat mij betreft is er een (aangename) kink in de kabel gekomen.

Vers van de pers krijg ik namelijk nu te lezen  dat morgen Jan en José hier arriveren met hun camper. Ze zijn net als ik ook bezig met een rondreis door het Iberisch schiereiland. Ik denk dat ze op de plek waar campers staan ook wel tussen passen en dan zijn we voor een tijdje buren.

Ongeveer vanuit mijn plek zie ik hier meer campers staan en misschien vanaf morgen die van hun ook.

Dat wordt vast gezellig. Ze lossen Thea en Annette dan af. Zij hebben vanavond Andalusië achter zich gelaten en zitten op dit moment in het vliegtuig naar Amsterdam.

Nou mensen, morgen meer en een fijne avond is voor nu mijn wens.

B u e n a s   T a r d e s .