Ze zijn weer weg, mijn vriendjes. Maar niet nadat we samen nog weer koffie gedronken hebben, waarbij ik hun laatste twee Hollandse stroopkoeken op mocht eten, althans de laatste van het pakje.
Ze hebben hun auto nu gestald wat meer landinwaarts in de bergen met ook een mooi uitzicht. Het was ook nodig om weer een stuk te rijden, want de accu begon oranje te knipperen, als teken dat ie bijgevuld moest worden.
Toen we afscheid genomen hadden ben ik weer naar mijn plekje hier gereden en daar de rest van de dag gebleven. Er was nog genoeg voedsel in (en buiten) het huis. Morgen doe ik weer boodschappen met koffie in Nerja en ik denk ook dat ik er accordeon ga spelen. Nog een paar dagen wil ik nog wel blijven. Misschien komt Wineke deze kant op of ik rijd haar richting op. Zij zit 250 kilometer oostelijk van hier en ook bij de kust.
Van een vriendin krijg ik bijna elke dag mooie wensen. Vanmorgen lag er dit in mijn "brievenbus".
Zo eindigt deze lichtdag.
En zelf ben ik ook weer met kleuren bezig geweest. Een rode slinger ontstaat in het groen en geel van een stuk mouw van de in aanbouw zijnde trui.
Na het eten van gisteren in een Indisch restaurant kwam vandaag weer mijn vertrouwde Hollandse gertpot op tafel.
Een hele pan vol is weer helemaal opgekomen.
Het vuur deed zijn werk onder het rooster dat metaalmoeheid begint te vertonen.
Nog een fijne avond is mijn wens en vanuit een andere plek, hier honderdvijftig kilometer vandaan krijgen jullie ook de warme groeten van Jan en José en niet te vergeten Catootje.
Op de status van Whatsapp zie je vanavond spektakel op zee van afgelopen zondag. Doeiiiii.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten