Goedenavond.
Eindelijk ben ik er vandaag weer eens toe gekomen om mijn vrienden en buren Yvon en Olivier op te gaan zoeken.
Hondje Bibi zat zo mooi voor het raam, maar tegen het licht in fotograferen geeft geen goed resultaat.
Al een paar weken zat ik ertegenaan te hikken om ze op te zoeken, maar soms was ik of te moe of had geen tijd, of had bezoek. Wat ook meespeelt is dat de communicatie technisch gezien erg moeilijk is voor mij vanwege dat ik slecht hoor. Ze praten een beetje onduidelijk en dat was vroeger geen probleem. Maar nu kost een bezoekje, en ook ontmoetingen met anderen veel inspanning, ook met Nederlandse mensen.
En zo was dat vanmorgen ook weer. Na een uur was ik blij dat ik weer kon gaan.
Maar ja, ik ben niet de enige. Gisteren op de markt liet een andere buurman, Frank, trots zijn apparaatje zien, dat hij nu sinds drie weken heeft. Hij kon mijn muziek vanaf de andere kant van de markt al horen, zei hij.
Dus hopelijk hoor ik hier over een tijdje de honden ook weer blaffen die mij zo kunnen irriteren met hun herrie. Nu is het lekker stil, dat is wel een voordeel.
Zo, de slaapzak hangt over de stoel en kan verder uitlekken. In een wasmachine wassen en daarna door de centrifuge zou wel beter voor hem geweest zijn, want ik merk dat een deel van de binnenvoering nu helemaal op een prop is komen te zitten. Maar ach, er zijn meer slaapzakken te koop.
De slaapzak in zijn tweede spoelbad.
Een rustdag verder vandaag dus en ook verder gegaan met mijn meditatieve handwerkje.
Met dit warme weer mag ik niet klagen met mijn ruime plek waar ik in het lommer van hoge bomen mag vertoeven. Zeker als ik het dan vergelijk met hoe Yvon en Olivier erbij zitten: bijna altijd binnen tussen vier muren. Ze kunnen natuurlijk ook best buiten iets maken, maar dat hebben ze nooit gedaan.
Wim heeft niet veel keus. Voor hem is het ook niet zo aantrekkelijk om buiten te vertoeven omdat er veel buren rondlopen en hij geen bomen heeft zoals ik. Hij is dan ook altijd weg, maar tegelijkertijd is de markt ook zijn passie.
Zaterdag gaan we trouwens weer naar Le Chambon sur Lignon, is de bedoeling.
Maar morgen is voor mij Vernoux weer aan de beurt. Daar ga ik graag naartoe, wetende ook dat de meeste marktmensen blij zijn als ik naast hen kom spelen.( Dat was vroeger ooit wel eens anders geweest) Bovendien is het topdrukte zo midden in het seizoen.
En de lucht op de blogplek heeft vandaag weer wat wolken in petto.
Vandaag een Franse uitdrukking.
Uitdrukking van de dag
Ce sont ses oignons
Dat zijn zijn zaken.
Dat zijn zijn uien is de letterlijke vertaling.
Groetjes van mijn tomatenplanten en tot morgen.
À d e m a i n .
Ps.
Op de status van Whatsapp komt vandaag het filmpje waar ik accordeon speelde, afgelopen zaterdag op een col bij Annonay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten