Goedenavond.
Vandaag stond ik voor het blok. Toen de markt in Annonay voorbij was m o e s t ik doorfietsen naar huis of naar Wim. De kans is namelijk groot dat het vannacht gaat regenen en dan is kamperen zonder tent niet mogelijk. Eventueel ergens een hotel nemen had ook eventueel nog wel gekund, maar dat leek me een beetje overdreven.
Wel had ik in mijn achterhoofd dat morgen in Romans een markt is waar Wim zeker naartoe gaat. Het was al een tijdje de bedoeling dat we er weer eens samen heen zouden gaan, dus dacht ik, misschien stopt de terugtocht van Annonay wel bij hem, want hij woont ongeveer op de route naar huis. Dan hoef ik bovendien die lastige klim van zes kilometer van Lamastre naar huis niet meer te doen vandaag en bewaar ik die tot morgen.
Plan uitgevoerd en onverwachts voor Wim stond ik om half zeven bij hem op de stoep. Hij zorgde meteen voor mijn innerlijke mens door me een maaltijd met zijn net geoogste eigen aardappelen voor te schotelen.
Eventjes wassen, dan raspen en vervolgens in een koekenpan frituren met een blik bruine bonen erbij en een paar eitjes. Dat het zo snel kan verbaasde me.
Nu ik bij hem buiten zit te schrijven zie ik wat een mooi kasje hij afgelopen winter heeft laten zetten
Zonnebloemetjes aan de westkant.
Tegen zijn huis aan staan een paar lange gele toortsen.
De markt vandaag ging goed. Er waren dit keer voor mij geen beperkingen zoals de laatste keer, zo'n tien jaar geleden toen ik op de markt zelf niet mocht staan. Nu begon ik weer te spelen op de strategische plek waar ik toen weggestuurd werd. De marktmeesteres van nu was aangenaam verrast toen ze mij zag staan. Je zag haar gezicht vertrekken in positieve zin.
En ook de marktmensen naast mij reageerden zo. Fijn dus te ervaren dat je gewaardeerd wordt. Met mijn oren ging het redelijk maar zoals vroeger zal het niet meer worden zonder ingrepen die ik in Nederland wil laten doen in het najaar.
Wel was ik in het begin nog erg moe. De hele ochtend al, vanaf dat ik wakker werd baadde ik in loomheid. Het benauwde weer was daar natuurlijk ook debet aan.
Ook zag ik de hele dag al op tegen de vijftig kilometer die ik na de markt nog moest fietsen. En terecht, het was ook zwaar. Maar het is gelukt. Ik heb gegeten en straks hoop ik in Wims huis goed te kunnen slapen.
Om zes uur wil hij al weg morgenochtend......
Onderweg zag ik een schattig tafereel dat me even op deed leven. Twee honden zaten in een bassin terwijl er een kraan bronwater op hen lijfjes strooide.
Helaas kwam de zwarte er net uit toen ik de foto maakte.
Toen de zwarte mij zag vond hij mij interessanter en kwam naar me toe .
Op de status van Whatsapp komt een filmpje.
Zo, nog even wat drinken, een toetje nemen en dan proberen te gaan slapen.
Uitdrukking van de dag (Frans)
Petje af!
Chapeau.
Als uiting van waardering gebruiken de Fransen geen petje, zoals wij, maar een hoed (chapeau)
Of ze die voor je opzetten of afzetten weet ik niet.
Welterusten straks.
B o n n e N u i t .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten