Kloofbijl afgebroken: Op het houtwerk rust vandaag geen zegen. Breien dan maar en schilderen.

 Goedenavond. 

Ondanks dat er flinke sneeuwbuien vielen ben ik vanmorgen toch stoer aan de slag gegaan met zaag en bijl. Een vervelend stuk hout om te splijten pakte ik als eerste. Toen ik kkrak hoorde na enkele malen met de kloofbijl er op ingehakt te hebben bleek het hout van de bijl dat geluid af te geven. Oh jee, de steel had het dus begeven. De twee jaar geleden van Jan gekregen bijl,  die niet kapot leek te kunnen was toch niet tegen zoveel geweld opgewassen. 

Daar ligt de bijl naast zijn steel.

 

Nu heb ik nog wel meer bijlen,  maar niet zo goeie als deze. Misschien kan ik of iemand anders het ijzerwerk nog wel weer op de dan wat bijgeschaafde steel krijgen. Maar eerst moet dan het oog van de bijl van het afgebroken stuk hout worden ontdaan. Een goede methode leek me om het ijzerwerk in de kachel te stoppen en het er zo uit te laten branden. Zo gedacht,  zo gedaan. 

Toen ik na enige tijd  weer een gat  zag in de bijl bleek het nog niet vanzelfsprekend  dat ik hem eruit kon krijgen. Het was een gevaarte van drieëneenhalve kilo en gloeiend heet. Tot twee keer toe viel hij terug in de kachel en er was risico dat daarbij de wandstenen kapot zouden gaan. Maar uiteindelijk lukte het. Nadat hij drie uur lang gelegen had was ie nog te heet om aan te pakken,  maar het lukte me om hem in een emmer te krijgen. 

Op de status van WhatsApp kun je het vuur in de bijl zien branden. 

Uitdrukking van de dag. 

Meerdere ijzers in het vuur hebben. 

Letterlijk was dit bij mij vandaag het geval. 

Twee spieën die in het hout zaten moet ik morgenochtend als de kachel nog koud is uit het as zien te vissen. En dan is het niet zeker of de bijl nog even goed is, mocht het lukken om hem weer aan een steel te krijgen. Door dit verhittingsproces is het ijzer zacht geworden,  zo werd ik gewaarschuwd door Andries. We merken het wel.

Zoals ik zei heb ik nog wel meer bijlen en die heb ik vandaag gebruikt,  maar het gedoe zag ik ook als een teken om het wat rustiger aan te doen. En zo heb ik mijn breiwerk ter hand genomen en ben begonnen aan de finishing touch, de hals.

Alle vier de delen met elkaar verbonden door de hals, die ongeveer halverwege is.

Ook zijn zes toekomstige spreukenbordjes in de grondverf gezet.

Ondertussen vielen er dus ook enkele gure sneeuwbuien. 

Maar binnen was  het zeer heet,  vaak 22 graden. 

Het schrijven dezes gaat vandaag zeer moeizaam. Ligt het aan mezelf of aan de smartphone? De woordverbeteraar maakt van heel veel woorden andere woorden. Elk woord moet ik bijna dubbel intikken. Ik krijg er ongeveer de zenuwen van, maar het is me toch gelukt om het meeste weer leesbaar weer te geven. 

R u s t .....

Is wat ik de lezers en mezelf toewens voor de rest van deze dag.

T o t   M o r g e n.