Goedenavond.
Terug van de nieuwjaarsbijeenkomst op de camping op de hoek. Iedereen die op en rond de plas woonde was uitgenodigd om vanaf vier uur te komen en zelf iets mee te brengen voor op de barbecue of wat anderszins gegeten kon worden. Toen ik de uitnodiging drie weken geleden kreeg wist ik niet of ik zou komen. Ik wil nooit zo ver vooruit iets vastleggen. Onder andere leek me de kans aanwezig dat rond die tijd een begrafenis was in Limburg, waar ik bij wilde zijn. Ook ben ik tegenwoordig huiverig om in groepen te zijn, omdat ik zo weinig versta, hoewel ik eigenlijk daar juist in mijn element ben, want in principe hou ik erg van mensen.
Moest mezelf vandaag ertoe zetten om dapper te zijn en toch ernaartoe te gaan. Iets in me zei dat het toch wel mee zou vallen, ja het zou wel eens heel goed mee kunnen vallen. En het zou ook nog eens heel goed kunnen zijn dat ik het zo naar mijn zin krijg dat ik als laatste de deur uit ga.
Nou, de laatste was ik niet, maar er waren er niet veel meer in de gezellige kantine van de camping van wie ik afscheid nam toen ik rond negen uur de accordeon in de fietstas stopte en naar huis fietste.
De communicatie viel dus goed mee, waarschijnlijk ook omdat ik dat tijdelijke oortje in had gedaan. Ook heb ik er accordeon gespeeld en dat werd wel gewaardeerd.
Er waren veel mensen, iets van veertig. Onder andere waren er de mensen uit Alphen van wie ik deze boot gekocht heb. Een zoon van hen sprak ik ook. Hij had nooit van mij verwacht dat ik nu een blog schrijf, vanwege dat ik zo primitief leef. Had ik zelf tien jaar geleden ook niet verwacht. Hij is uitgenodigd om deze blog te volgen, net zo als alle andere aanwezigen, want ik heb net het adres hiervan op de groepsapp gezet van de nieuwjaarsborrel van de plasbewoners.
Er was ook een ontmoeting met ene Birgit. We hadden elkaar veel te vertellen en dat gaan we binnenkort voortzetten hier in mijn hutje als ze op de koffie komt.
Brgit, een wereldburger die vanavond in Alphen verzeild geraakt is.
Een flits van i n de kantine.
Morgen komen er wat bewegende beelden op de status van WhatsApp. Vanavond is te zien hoe Frans gisteren aan de gevallen boom aan het zagen was. Vandaag voor de bijeenkomst heb ik er nog heel wat van klein gezaagd.
Een gezellige uitstraling van een houtzagerij.
In de buurt van Maasbommel, waar ik even nog wat boodschappen moest doen, zag ik trouwens nóg zo'n omgevallen boom langs de Maas liggen.
Het water was vanmorgen toen ik opstond flink hoger dan gisteravond toen ik naar bed ging, maar Ton die langs kwam gelopen stelde me gerust: Er zou niet veel meer bijkomen.
De loopplank blijft dus boven water en ook de houtstapel beneden zal niet bedreigd worden.
Intussen krijg ik nu steeds koudere voeten. Ik heb de kachel niet meer aangemaakt bij thuiskomst. Het lastige werkje van het ontroeten van de pijpen heb ik trouwens vanmorgen wel verricht. Nu maar gauw naar bed en morgen wordt het vuur weer ontstoken.
Spreuk van de dag.
Op het toneel des levens zijn veel mensen bang om af te gaan, maar nog meer mensen zijn bang om op te komen.
W e l t e r u s t e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten