Goedenavond. Toen ik vanmiddag terug was van het bezoek in Oss van audicien Van Boxtel was ik moe en had de neiging erbij neer te gaan liggen. Misschien kwam het omdat het nogal stressen was vandaag. Ergens op tijd moeten komen ligt mij niet zo en de drie kwartier die ik ervoor uittrok om in Oss te komen werd gereduceerd tot een half uur omdat de pont, die net voor mijn neus wegvoer heel lang aan de overkant bleef liggen. Ik was toch al zenuwachtig voor het bezoek aan de audicien en nu moest ik ook nog racen om op tijd te komen. Vriendin Henny, die een meeluisterend oor wilde zijn zou ook iets voor half twaalf bij de deur van Van Boxtel staan.
Maar iets voor de afgesproken tijd kon ik mijn handen warmen aan een cappuccino en kwam Henny ook de winkel binnen.
De gehoortesten waren uitgebreid en ik zag Henny geïnteresseerd meekijken op het scherm waar de resultaten neergezet werden.
Het uiteindelijke resultaat week niet veel af van dat van Specsavers in september, maar Evelien legde duidelijker uit.
We waren het er snel over eens welk type gehoorapparaatjes ik wilde. Over ruim drie weken mag ik ze in ontvangst nemen en komt Henny me weer bijstaan.
Na afloop hebben we het er bij de Hema samen van genomen.
Tevreden was ik over het bezoek aan de hoorwinkel. Henny waarschuwde me niet teveel in een hosannastemming te geraken, maar dat doe ik ook niet. Er is in ieder geval weer meer hoop.
Na een vergeefs bezoek aan André en Sjaantje deed ik boodschappen. Ook bij de kassa van de Jumbo duurde het erg lang eer de mensen voor mij klaar waren. Ik was dus nog steeds even ongeduldig als vanmorgen op de veerstoep. Wel jammer, want toen die mensen weggingen zag ik pas wat een bijzonder kleurrijke kleren de man van het stel aan had. Die had ik tijdens het wachten beter kunnen bekijken......
In de fietsenwinkel wilde ik een binnenband kopen, maar daar was de fietsenmaker net bezig twee nieuwe fietsen aan kinderen te slijten. Hier was ik ook nog even Jantje Ongeduld en wilde al een andere keer terugkomen.
Het was al bijna donker toen ik thuis kwam en zoals ik schreef zou ik het liefst meteen de dag afsluiten. Het was niet meer dan twee graden binnen en dat ging wel in mijn koude kleren zitten. Dus toch eerst maar actie in de tent en het vuur weer ontsteken.
Na een half uur gelegen te hebben had ik ook weer energie om het dagelijks programma uit te voeren en het eten voor te bereiden.
En intussen is het kwart voor negen en ben ik weer een beetje afgekoeld van de hitte die de kachel teweeg bracht.
Op de status van WhatsApp staat nu een filmpje van maandagochtend toen het sneeuwde.
Spreuk van de dag.
Lef is het enkelvoud van leven.
Eenieder krijgt de groeten van mijn onderburen de meerkoeten.
T o t M o r g e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten