Goedenavond.
We zitten met zijn drieën op het hoofdterras van Les Costilles.
Wineke, Hans en ik hebben net ratatouille gegeten.
De twee zitten nu aan de koffie.
Zelf drink ik die 's avonds niet.
Terwijl ik naar Lamastre ben geweest en onder andere op het marktje heb gespeeld is Hans thuis gebleven en is onder andere met zijn werk bezig geweest.
Hij vertaalt boeken en artikelen van het Spaans in het Nederlands
Ook heeft hij wat geschreven over zijn ervaring hier.
Zojuist heb ik dat vanaf zijn computer overgetikt.
Op de berg van Gert.
In de verte hoor ik gefluit.
Ik denk dat het Gert, de flierefluiter is die er al aankomt, de helling op, langs zijn zelf geschilderde en geschreven bordjes met teksten als " Als je niet in sprookjes gelooft ken je maar de halve waarheid", " Lef is het enkelvoud van leven" en zo meer.
Maar het gefluit blijkt niet Gert te zijn, maar is een vogel die naderbij komt vliegen.
Vogels, dat zijn wij ook, vreemde vogels, van een ander ras, van de fantasie.
Zo kwam Gert deze ochtend ineens met een grote, rode Mexicaanse sombrero op zijn hoofd in de deuropening. Ik lachte me rot. Zijn voorstelling was al begonnen. Nee, dat zou later zijn, op de markt en dan ook in kleurige kleren, d.i. een zelfgebreide trui en met beschilderde klompen aan.
Gert is kleurrijk en toch is zijn rijk er één van eenvoud. Dat is wat hier heerst eenvoud. Er is zon en er is schaduw. Vandaag een fris windje, gisteren een buitje. Goed toeven. Geen gedoe, geen ingewikkelde buitenwereld, nee het is: We leven hier buiten- gewoon", zoals op een ander bordje staat
Gewoon buiten, zoveel als het kan en buiten het gewone.....
Hans.
Zoals Hans schrijft heb ik vandaag mijn sombrero eens meegenomen en even opgezet op de markt.
Er was weer een andere muzikant in actie.
Ondertussen is het nu kwart voor negen
Het licht van de zon op de overkant is nog maar een dunne strook.
De gasten babbelen nog steeds gezellig door.
Een gezellige avond is mijn wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten